GERONTOLOJİK BAKIŞ

Yaşlı Kadının Yalnızlığı

PROF. DR. Phil. Habil. İSMAİL TUFAN

Yalnızlık yavaş yavaş gelen ölüm gibidir, zamanla insanın içini kemirir. Bütün hayatınız boyunca sevdiklerinizin yanında olmuş, onların sıcaklığını hissetmişken, birdenbire hiçliğe düşmek acı vericidir. İnsanın yalnızlığına teslim oluşu, onu özlemlerle dolu bir dünyaya sürükler.

İstanbullu yaşlı bir hanımefendi şöyle demişti: “Bir zamanlar sevdikleriyle birlikteyken, şimdi sessizliğin içinde kaybolmuş bir kadınım. Hayatın getirdiği yalnızlığımda, her gün aynı monotonluğun içinde geçiyor vaktim. Evimde yalnız başıma otururken, günlerim birbirine benzer hale geldi. Yalnız kaldıkça geçmişimi hatırlamaya başlıyorum. Sevdiklerimle geçirdiğimiz güzel günleri, onların sıcaklığını, gülümsemelerini...” Devamını getiremedi, gözlerinden akan yaşı mendiliyle silerken gizlemeye çalıştı.

İnsanın yaşamındaki önemli anlar hep sevdikleriyle paylaştığı anlardır. Sevinçleri, mutlulukları, hüzünleri... Her şeyi paylaşabildiğiniz insanlar, sizin için vazgeçilmezdir. “Ama benim gibi yalnız kalmış biri için, geçmişte kalan güzel anılar, şimdi hayatta olan sevdiklerimin yokluğunda beni avutmak zorunda kalıyor” diyerek söze devam etti.

Yalnızlık, insana içindeki derin duyguları fark ettirir. “Ama ben artık derin duyguların ne demek olduğunu unutmuş gibiyim. Çünkü yalnızlığım, ruhumu donduruyor. Sevginin, mutluluğun, hüznün hepsini hissedebilmek için sevdiklerimle bir arada olmam gerekiyor. Ama onların yokluğunda, içimdeki duyguları açığa çıkarmak yerine, karanlığa gömülüyorum.”

“Bir zamanlar kalabalık ailem, arkadaşlarım vardı. Ama şimdi hepsi yok oldu. Yalnızlığımın içinde kendi kendime konuşuyorum. Şimdi, sessizliğin içinde bir yankıdan başka bir şey yok. Kendimi mutsuzluğa teslim etmek yerine, sevdiklerimden aldığım güçle hayatımda bir şeyler yapmak istiyorum. Belki de yeni arkadaşlıklar kurarak, yalnızlığımın üstesinden gelebilirim. Kim bilir, belki de hayatımın geri kalanını mutlu geçirebilirim. Ama yine de, sevdiklerimin yokluğu beni her an üzüyor, ve hayatta daha ne kadar yalnız kalacağım diye düşünmeden edemiyorum.”

Yaşlı kadının yalnızlığına son vermek için, ona sevgi dolu bir el uzatmak gerekiyor. Sevgi, insanı mutluluğa taşıyan en güçlü duygudur. Yaşlı kadının hayatına anlam katabilecek, ona tekrar sevgiyi hatırlatabilecek biri belki de çok yakınınızda.

Gözlerinin içindeki hüznü gören biri, ona kocaman bir gülümsemeyle yaklaşabilir. Belki de bir çay veya kahve eşliğinde sohbet edebilirler. Yaşlı kadının anılarına kulak verebilir, onun hayatındaki güzel anıları yeniden hatırlamasına yardımcı olabilirler. Onun hikayeleriyle geçmişe doğru keyifli bir yolculuk yapabilirler.

Bir bahçede yürüyüş, güneşin altında keyifli bir piknik yapmak, hayatın güzelliklerini paylaşmak, ona çok iyi gelebilir. Böylece yaşlı kadın, yalnızlığının içinde kaybolmak yerine, sevgi dolu bir dünyada yeniden canlanabilir.

Belki de en önemlisi, yaşlı kadına gösterilecek ilgi, onun hayatındaki anlamını yeniden keşfetmesine yardımcı olabilir. Ona zaman ayırmak, onu dinlemek, sevildiğini hissettirecektir. Yaşlı kadının hayatındaki boşlukları doldurmak, hayatını ilgi ve sevgiyle kaplamak, hayatını yeniden güzel kılmak için atılacak en büyük adım olabilir.

Bir arkadaşlık, bir dostluk, bir aşk; tüm bunlar yaşlı kadının hayatında tekrar yer bulabilir. Sevginin gücü, yaşlı kadının yalnızlığını bir anda dağıtabilir. Ona gösterilecek ilgi ve sevgi, belki de hayatının geri kalanında kalacak en güzel anılarına imza atacak.

Kısacası, binlerce yalnız ve yaşlı kadına gösterilecek ilgi ve sevgi, onların yalnızlığının karanlığına aydınlık bir pencere açabilir. Bu pencere, yaşlı kadının hayatına yeniden anlam katabilir. Samimi ilgi ve sevgi, yaşamın güzelliklerine yeniden dokunmanın en büyük anahtarıdır.