GERONTOLOJİK BAKIŞ

Hacer ile Derya

PROF. DR. Phil. Habil. İSMAİL TUFAN

Hacer Hanım, torunu Derya’yı kucağına aldığında gözleri dolmuştu. Küçük kızın şirin yüzüne baktığında kendi çocukluğunu hatırladı. O da böyle sevgi dolu bir nineye sahip olmuştu. Fakat zaman ne kadar çabuk geçiyordu. Yılların hızla akıp gittiğini düşündüğünde içi burkuldu.

Hacer Hanım, yavaşça Derya’yı sallarken, kendi hayatının film şeridini geçirdi gözleri önünden. Çocukluğunu hatırladı. Çiftçi bir ailenin kızı olarak doğmuştu. Zorluklarla dolu bir hayatı olmuştu. Fakat ailesinin sevgisiyle büyümüştü. Babası tarlada çalışırken, annesi de evde onunla ilgilenirdi. Torununun saçlarını okşarken annesi geldi aklına. Annesi de gençliğinde torunu için hayaller kuruyordu ve onun geleceği için endişeliydi.

Hacer Hanım, gençliğinde aşkı bulmuş ve evlenmişti. Çocukları dünyaya gelmişti. Fakat ne yazık ki, sevdiklerini kaybetmişti. Eşini ve oğlunu trafik kazasında, oğlunun eşi ise bir hastalık yüzünden ölmüştü.

Derya’nın sevgi dolu bakışları, Hacer Hanım’a hayatın güzelliğini hatırlattı. Derya’ya sahip olmak ona mutluluk veriyordu. Ama aynı zamanda, kendi hayatı boyunca kaybettiği sevdiklerini hatırlıyordu. Gözleri yaşarmıştı.

Torununa baktığında, hayatın ne kadar güzel ve ne kadar acımasız olduğunu düşündü. Derya da bir gün büyüyecek, kendi hayatını kuracak ve belki de torunlarına bakarken, bu anılar onu da saracaktı. Hacer Hanım şimdilik Derya’nın sevgisiyle dolu olan dünyasında kaybolup gidiyordu.

Torunu Derya’yı kucağına alıp sessizce sallamaya devam etti. Hayatın güzelliği, ama aynı zamanda acısıyla birlikte akıp giden zamanın farkındaydı. Küçük Derya’nın yüzündeki masum gülümseme ise, ona hayatın anlamını hatırlatıyordu. Hayat, her anın kıymetini bilmek ve sevdiklerimize sıkıca sarılmak gerektiğini öğrenmekti.

Hacer Hanım, uyuyan Derya’nın yanında oturdu ve kendi hayatının birçok anısını hatırlamaya devam etti. Ailesinin sevgisi, evliliği, kayıpları ve mutlulukları. Yaşam birçok farklı deneyimle doluydu ve her deneyim insanı değiştiriyordu. Hacer Hanım da hayatının her döneminde bir şeyler öğrenmişti. Acılarının onu nasıl güçlendirdiğini ve hayatta kalmak için mücadele ettiğini hatırladı.

Küçük Derya güvende ve mutluydu. Hacer Hanım tüm deneyimlerle birlikte yaşlanmıştı. Fakat hayatı boyunca sahip olduğu sevgi ve hatıralar onun için her şeydi. Hacer Hanım, torunu Derya’yı sevgiyle düşündü ve hayatın ne kadar güzel olduğunu hatırladı. Küçük Derya, hayatının başında olduğu için, daha birçok şey keşfedecek ve deneyimleyecekti. Hacer Hanım ise hayatının sonuna yaklaşmıştı. Ama o, sevgisiyle dolu anılarını Derya’ya aktararak, onun hayatına bir iz bırakacaktı.

Hacer Hanım, Derya’nın yanına uzandı ve hayatın bir döngü olduğunu düşündü. Yaşamak, öğrenmek ve sevmek. Bu döngü her nesilde tekrarlanıyordu. Hacer Hanım da hayatı boyunca bu döngünün içinde yer almıştı. Torunu sayesinde bu döngüye bir iz bırakacak ve yaşamın güzelliğini hatırlatacaktı. Derya, Hacer Hanım'ın kucağında uyurken güzel rüyalar görüyordu. Hacer Hanım, Derya’ya sevgiyle sarıldı. Derya, bu sevginin farkındaydı ve kendini güvende hissediyordu.

Derya büyüdü ve genç kız oldu. İyice yaşlanan Hacer Hanım'ın kaygıları vardı. Derya, Hacer Hanım'ı seviyordu ve onunla daha çok zaman geçirmek istiyordu. Ama bu düşünceleri onu hüzünlü yapıyordu.

Derya’nın düşünceleri de Hacer Hanım'a benzemeye başlamıştı. Derya, hayatın kısa olduğunu ve her anın kıymetini bilmek gerektiğini genç yaşında kavramıştı. Onun için Hacer Hanım'la geçirdiği her an çok önemliydi.

Derya’nın düşünceleri yavaş yavaş iyimser hale dönüşmeye başladı. Hacer Hanım'ın yaşamındaki deneyimlerin, hikâyelerin ve sevginin kendine ilham verdiğini fark etti. Derya, Hacer Hanım'ın anılarını dinlemek ve onunla birlikte zaman geçirmek sayesinde, kendisini daha da güçlü hissetti. Hacer Hanım'a sarıldı ve ona teşekkür etti. Hacer Hanım, Derya’ya güvenle baktı ve ona gülümsedi.

Böyle biter hikâyenin sonu… Böyle buyurdu Gerontoloji. Bizden söylemesi…