Dünya üzerinde var olan gelişmiş ve azgelişmiş ülkeler gerçeği sadece ekonomik değil beraberinde ahlaki ve siyasi sorunların da merkezini oluşturuyor. Siyasi karmaşaların, entrikaların ve hatta aleni yaşanan savaşların!
Neredeyse, tüm kötülüklerin sorumlusu gösterilebilecek bu gerçeğin nedenlerini araştırmak, analiz etmek ve çözümleyici politikalar oluşturmak da iktisat biliminin varlık nedenlerinden...
Pek çok iktisatçı azgelişmişlik sorununu kapitalist sistemin varlığı ile açıklarken bir kısım iktisatçılar ise dünyada var olan azgelişmişlik (ekonomik yoksulluk ve sosyo-kültürel yoksunluk) gerçeğini iklim koşullarına dayandırıyor. Azgelişmiş ülkelerin hemen hemen hepsinin tropikal iklim kuşağında olduğuna dikkat çekerek kuramlarını doğruluyorlar...
Marmara bölgesinde geçirdiğim üç haftalık tatilin ardından Antalya’ya geldiğimde ve o dayanılmaz sıcaklıkla gündelik işleri bile layıkıyla yapmakta zorlandığımda bahsettiğim bu kuram aklıma geldi ve azgelişmişlik sorununda iklim koşullarının belirleyici olduğuna kesinkes kanaat ettim.
Tatil dönüşü kapıda karşılaştığımız komşumuzun sıcaklardan şikayet edişini ve “nonstop” klima çalıştırıyoruz deyişini gülümseyerek karşılamıştık. Sanki Antalya yazını hiç bilmezmiş gibi bu şikayeti abartılı bulmuştuk. Şimdiyse yerden göğe hak veriyoruz işte... Böyle bir iklimde sadece hareket etme değil, düşünme yetisini bile kaybediyor insan... Üretmek zorlaşıyor. İktisadi düşünme kabiliyeti sekteye uğruyor. Sosyal anlamda da varlık içinde yoksunluğa bırakıyor kendini... Deniz bile cazibesini kaybediyor... Klimanın yamacından uzaklaşmayı gerektiren her faaliyet işkenceye dönüşüyor...
Aslında Antalya evvel ahir böyle. Yani şehrin bizlere bir sürprizi değil bu sıcaklar... Öyleyse neden her geçen yıl şikayetlerim katlanarak artıyor diye düşündüm... Bu Antalya’nın suçu değil elbette, bu benim suçum! Geçen yıllarla yıpranan fizyonomi ve aşınan sabır taşı olmalı bunca artan şikayetimin müsebbibi...
Eskiden olduğu gibi yaylaya çıkma alışkanlığı da kalmadı buralarda... İnsanları şehre bağlayan iş durumları çağın bir gerekliliği olarak yaylaya çıkmayı lüks kıldı.
Böyle olunca da aklın Marmara’da kalması kaçınılmaz oluyor. Serinliğin yaz gecelerine ne kadar yakıştığı hatırdan çıkmıyor. Marmara’nın serin ve sakin kasabaları gelecek hayallerinin mekanları olarak birbiriyle yarışırcasına sıraya giriyor. Erdek, Ocaklar, Narlı, Ayvalık, Altınoluk, Akçay...
Sonra bir de elinin altında kalan o muhteşem şehir İstanbul... Üstündeki efsunun içinden geçenlerin iliklerine işlediği, gören her kalbin sevdalısı İstanbul...
Böyle yazmakla Antalya’ya haksızlık ediyorum belki... Ama şaşırmayın; insanız işte... Güzellikleri çabuk unuturuz... Bakın Antalya’nın bahar aylarını, portakal çiçeklerinin kokusunu, ılık yağmurlarını nasıl da unutuyorum hemen...
Sanıyorum ki bunun suçlusu da ben değilim ama İstanbul... Boğaza karşı oturmak, İstiklal Caddesi’nde akan insan selinin içinde kendini unutup kendine başkalaşmak, Eminönü’nün o salaş rıhtımında balık ekmek yemek, Sultanahmet Cami’nin bahçesinde derinlere bakmak... Sonra bir de Emirgan’da çay içmek... İnsanı böyle vefasızlaştırıyor işte...
Antalya’daki orman yangını kontrol altına alındı
Antalya’da ulaşım ücretine yüzde 33 zam geldi
HayatPark’ta yöresel ürünler pazarı kurulacak
Köprüdeki feci kaza ucuz atlatıldı
Kahraman müzakereci genç kadını ölümün kıyısından çekip aldı
Hasyurt Tarım Fuarı’nı 3 günde 30 bin kişi ziyaret etti
Antalya Valisi Şahin: "Kaleiçi hak ettiği değeri alacak”
Antalya’ya yerleşen Rusya ve Ukraynalılar memleketlerine dönüş yapıyor
Teleferik kazasının ilk duruşması 11 Haziran’da yapılacak
Bu kez anneler yarıştı, çocukları destek verdi
ANTALYA KALEİÇİ ve KAYBOLAN KÜLTÜRÜ 01.05.2024 OSMAN VURAL