DUAYEN

Unutmak

Y. Mimar ERCAN EVREN

Yaşlılığın en belirgin hali sanırım unutmaktır. Sonunu çok iyi hatırladığım; gençliğimde okuduğum, bir öykünün ismini ve yazarını bir türlü hatırlayamadım. Google ve Chat amcalar da bana yardımcı olamadılar. Tahmin ettiğim bir kitabı sipariş verip almak mecburiyetinde kaldım. O da nafile çıktı. En sonunda bu “öykü sonunu” başlıksız ve yazarsız anlatmaya karar verdim.

Üst üste geçen kurak iklim köylüyü fakir düşürmüştü. O yıl da insanlar yağmur dualarına çıkmış, kurbanlar kesmiş fakat yağmur bir türlü yağmamıştı. Çok kötü duruma düşen “X” kutsal sayılan kuru bir ağacın gövdesine yaslanmış göğe doğru kaç gündür dua ediyordu. Gökte; umut olacak, bir bulut dahi gözükmüyordu. “X” sonunda dayanamadı ve ağacın sivri bir budağına göğsünü dayayarak intihar etti. Can verirken yağmur damlaları “X”’in yüzüne düşmeye başlamıştı.

Çoğu zaman çevremizdeki kötü olaylara hep başka şeylerin sebep olduğunu sanırız. Hâlbuki, çoğu zaman bu olayların en büyük sorumlusu kendimizizdir.

Bu devlet yöneticileri için de böyle……….