GERONTOLOJİK BAKIŞ

Ne Kadar Değil, Nasıl!

PROF. DR. Phil. Habil. İSMAİL TUFAN

Hayatının sonunda, yaşlı bir adam gözlerini dünyaya kapamaya hazırlanıyordu. Hayatının son anlarında, geçirdiği uzun ve dolu dolu hayatı düşünürken, önemli bir gerçeği fark etti: Ne kadar yaşadığı değil, nasıl yaşadığı önemliydi.

Gençliğinde, bu gerçeği anlamakta zorlanan adam, zengin ve başarılı olmak için çalışmaya başladı. Kariyerinde önemli bir yer edinmek, büyük bir ev satın almak, lüks arabalar ve tatiller ile dolu bir yaşam yaşamak için çabaladı. Ancak, her şeye sahip olmasına rağmen, hayatının bir anlamı yoktu. Para, başarı ve materyal zenginlik, mutluluk getirmemişti.

Bir gün, adam bir trafik kazası geçirdi ve yaralandı. Hayatı tehlikede olduğunda, hayatının geri kalanında neyi başardığının ya da sahip olduğunun önemi kalmadı. Yaşamak için her nefesi değerliydi ve hayatının geri kalanını nasıl geçirmesi gerektiği konusunda bir farkındalık kazandı.

Tedavi sırasında, kendisine hizmet etmek ve başkalarına yardım etmek için bir amacı olduğunu keşfetti. Kendisi için çalışmak yerine, insanlara yardım etmek ve topluma katkıda bulunmak için bir fırsat aradı. Sağlığına kavuştuğunda, hayatının geri kalanını başkalarına hizmet ederek geçirmeye karar verdi.

Bir yaşlı bakım merkezinde gönüllü olarak çalışmaya başladı. Yaşlılara zaman ayırdı, onlarla sohbet etti ve onlara yardım etti. Hayatlarında bir anlam arayan insanlara da yardımcı oldu. İnsanlara yardım etmenin ona verdiği duygusal tatmin, maddi zenginliğin hiçbir zaman sağlayamadığı bir şeydi.

Yaşlı adamın yaşamında değişiklik yapması, hayatını daha anlamlı hale getirdi. Gerçekten değerli olan şeyin, başkalarına yardım etmek, sevgi ve bağlılık olduğunu anladı. Artık hayatının geri kalanında, kendisine ve başkalarına hizmet etmek için çalışmaya karar verdi. Artık ne kadar yaşadığı değil, nasıl yaşadığı önemliydi.

Yaşlı adamın ölümünden sonra, insanlar hayatı boyunca başkalarına yaptığı yardımları hatırladılar. Onun için hayatının sonunda ne kadar para kazandığı ya da hangi başarıları elde ettiği önemli değildi. Önemli olan, nasıl bir insan olduğuydu ve ne kadar fark yaratabildiğiydi. Hayatını anlamlı hale getirmek, hayatını boşa harcamaktan daha değerliydi. İnsanlar, yaşlı adamın örneğinden ilham aldılar ve kendi hayatlarında değişiklik yapmaya karar verdiler. Artık, birçok insan onun yaptığı gibi, başkalarına hizmet etmek için çalışıyordu.

Yaşlı adamın ölümünden sonra, kendisi için çalışmaktan vazgeçmiş, ama başkaları için çalışan birçok insanın hayatına dokunmuştu. Bu, yaşamının anlamlı hale gelmesi için yeterliydi.

Yaşlı adamın hikâyesi, ne kadar yaşadığın değil, nasıl yaşadığının önemli olduğunu hatırlatır. Hayatımızın amacını bulmak, başkalarına yardım etmek ve bir fark yaratmak, yaşamımızın geri kalanında önemli bir rol oynar. Kendimize hizmet etmek yerine, başkalarına hizmet etmek, bizi daha mutlu ve tatmin edici bir hayat yaşamaya teşvik eder.

Yaşlı adamın hayatı, birçok insana ilham verdi ve onların hayatında bir değişim yarattı. Bu da gösteriyor ki, yaşamımızın geri kalanını nasıl geçirdiğimiz, hayatımızın anlamını belirler. Kendimize ve başkalarına hizmet ederek, bir anlam yaratır ve hayatımızı anlamlı hale getiririz.