DUAYEN

Eskiye rağbet olsaydı bitpazarına nur yağardı.

Y. Mimar ERCAN EVREN

Türkiye’nin çözüm bekleyen pek çok sorunu var. Hemen aklıma gelenler şunlar:

Deprem ve sel afetleri
Anarşi
Kıbrıs, Suriye, Libya, Doğu Akdeniz, Ege Adaları, Azerbaycan meseleleri.
Mülteciler
Ekonomi, enflasyon, adalet, işsizlik, eğitim, kadın hakları gibi konular.
Covid 19 virüsünün yarattığı sıkıntılar

Geçen gün Sayın Cumhurbaşkanımızın İbn-i-Haldun Üniversitesinin açılışında yaptığı konuşmadan anladığım kadarı ile çok önemli başat bir sorunumuz daha varmış: O da Cumhuriyet. Muhakkak bu konuyu ülkenin tarihçileri, pedagogları, sosyologları tartışacaklardır. Ben de fikrimi; bir vatandaş olarak, kısaca söylemeden edemeyeceğim.

Sayın Cumhur Başkanımızın konuşmalarında Osmanlı’ya ve İslam’a (Geçmişe) bir özlem duyduğunu gördüm (Soner Yalçın buna nostaljik afyon diyor). Bu bazılarına göre gerçekçi olmayan bir milliyetçilik göstergesi olabilir. Aklımda kalan birkaç cümle şöyle: Eğitim kurumlarımız eski performansı gösteremiyor. Son zamanda hutubetli (dürüst) değil amorf (biçimsiz) gençlik yetişti. Fikri iktidarımızı tesis edebilmiş değiliz. Türkiye’de yapılan taklitçi devrim bize çok pahalıya mal olmuştur. İlhamını inancımızdan ve gelenek-göreneklerimizden alan bir yenilikçilik gerekli…..Benim bu konuşmadan anladığım şu: Medreseler ve Sübyan okulları bu günkü okullardan daha iyi idi. Çarşaf, fes ve şalvara geri dönülmeli. Laiklikten vazgeçilmeli Türkiye bir şeriat devleti olmalı. Padişahlık ve Hilafet geri getirilmeli, eski yazı ve dil kullanılmalı vb. Amma, bu arada otomobil bilgisayar gibi araçları da ihmal etmeyeceksiniz. Bunu Ziya Gökalp bir zamanlar şöyle tarif etmişti: Batının sadece ilim ve teknolojisini; Örf-adet ve inançları koruyarak, alacaksın. Akıl, düşünce ve sanatsız teknoloji bence yumurtasız omlet yapmaya benzer.

Tabii konu çok karışık ve uzun. Ben lafı çok uzatmadan bir kaç soru sormak istiyorum:

10-13 asırlarda çök önemli Arap âlimleri olmasına rağmen bu gün neden doğru dürüst bir Arap devleti yok.
Cumhuriyet ilan edildiğinde Türkiye’de erkeklerde okuma-yazma oranı %7-8, Kadınlarda ise bu binde 2-3 idi. Bu Osmanlıda eğitimin iyi olduğunun göstergesi

midir?

Dünyada aklın yerini inancın yer aldığı ileri kaç ülke var?
Az da olsa, Nobel ödülü alan, dünya çapında bilim ve sanat insanları yetiştiren Osmanlı mıdır Cumhuriyet midir?

Rauf Tamer’in insanlara çaktırmadan kötü şeyler yaparken; fark etmesin diye, oyalamak için anlattığı hepimizin bildiği bir hikâye vardır: “Cambaza bak cambaza”. Konu bu kadar büyük ve önemli olunca mı acaba cambazların sayısı artıyor?

Arkadaşlar durum çok vahim. Bu sözleri eden sokaktaki her hangi birisi değil, Anayasa üzerine yemin etmiş Cumhurbaşkanı.

Bu gün, yukarıda saydığım memleket konularını boşuna tartışıyoruz gibi geliyor bana. Neden mi? Söyleyeyim. Örneğin bir ülkede et yemeyi yasaklayın besi hayvanı yetiştirmenin, yem, mera konularını, şarbon veya delidana hastalığını konuşmanın bir anlamı kalır mı? Mezbahaları, et lokantalarını, kasapları geliştirmek için teoriler üretmek ne işe yarayabilir?

Konuşulacak tek bir konu var: Rejimi nasıl koruyacağız? Gerisi boş.

Not: Cuma günkü Sözcü gazetesinde Yılmaz Özdil ve İsmail Saymaz’ın yazılarını okumadıysanız bir göz atmanızı öneririm.