YORUMLAR-YANKILAR..

Gazze Filistin Toprağı Olarak Kalacak Mı?

NURİ GÜRGÜR

Gazze’de ateşkes nihayet başladı. Ne kadar süreceğini bilemeyiz; zira Netanyahu ve Savunma Bakanı Gantz “savaş henüz bitmedi” diyebiliyorlar.

1967’de “Altı Gün Savaşı” olarak anılan ve İsrail’in aniden saldırarak Mısır’ı yenilgiye uğratmasının ardından Gazze Şeridi’nde 27 yıl sürecek İsrail egemenliği başlamıştı. 2.5 milyonluk Müslüman ahali işgalciye sürekli tepki gösterdi. 1987 yılındaki ilk intifadaya kadar İsrail katliamlarını sürdürdü. 1993 yılında Oslo Barış Antlaşmasının ardından 1994 Mayıs ayına kadar İsrail Gazze’den çekilmeye mecbur kaldı, Gazze böylece Yaser Arafat’ın liderliğindeki Filistin Ulusal Yönetimi’ne (FUY) kaldı. Arafat Gazze’yi yönetim merkezi ilan etti. Filistin Ulusal Meclisi ilk toplantısını Mart 1996’da Gazze’de yaptı. İki bin yılındaki İsrail El Aksa intifadasından sonra Gazze İsrail savaş uçakları tarafından sürekli bombalandı Bu arada yönetimi aktif olmamakla eleştiren ve İhvan-ı Müslimin sempatizanı olduğu öne sürülen Hamas örgütü ortaya çıktı. El Fetih örgütüyle aralarında çatışmalar başladı. 2006’da yapılan seçimlerde Hamas üstünlük sağlayınca El Fetih 2007’de bölgeden çekildi. İsrail bu tarihten itibaren Gazze’de ağır bir ambargo uygulamaya başladı; Gazze Şeridi yıllarca açık cezaevi haline geldi. Hamas çok iyi organize olup sosyal yardımları sürdürdüğünden çaresiz durumdaki halkın desteğini kaybetmedi. Fakat Arap devletlerinin yönetimleri Hamas’a güvenmediler, destek vermediler. Hamas’a İran ve Hizbullah’ın dışında sadece Katar ile Türkiye’den başka yakınlık gösteren İslam ülkesi olmadı.

7 Ekim 2023’te Hamas militanlarının bir İsrail kasabasında eğlenen kalabalığa yaptığı eylemin ikinci yılına girilirken Hamas’tan bir Fransız medyasına yapılan açıklama trajik bir itirafnamedir:

“Savaş sonrası Gazze ve yönetiminde olmayacağız. Hamas için Gazze Şeridinin yönetimi kapanmış meseledir. Hamas hiçbir şekilde geçiş dönemi sürecinde yer almayacak; bu kentin kontrolünden vazgeçmemiz anlamına geliyor.”

Türkiye ve Katar’ın tavırları ve tavsiyeleri Hamas’ın yenildiğini kabullenip bu kararı almasında elbette etkili oldu. Fakat bu noktaya gelmesinin bedeli Gazze ve halkı açısından tek kelimeyle “korkunç”tur. Yarısı kadın ve çocuk 70 bine yakın insan artık yaşamıyor. Açlıktan ölenler bu rakama dahil değil, Gazze kenti ve şeridi tam anlamıyla enkaz halinde… İnsanlık tarihinin pek nadir yüz karası sayfalarından biri olan bu katliamın failleri bellidir; Trump ve Netanyahu İsrail Parlamentosundaki “merd-i kıpti” tarzındaki konuşmalarıyla suçlarını bir kere daha itiraf ettiler. Bu katliamdan tahrif edilmiş Tevrat’taki bazı cümleleri ideolojik bağnazlıklarının, Yahudi efsanelerinin, siyonizmin gerekçesi yapmaya kalkışan Knesset’teki destekçileriyle birlikte “ortak ve zincirleme-müteselsil” sorumludurlar.

Hamas iki yıl önce bu eylemi düzenlerken aklı bir kenara atarak duygusal bir hamasetin coşkusuna kapılmıştı; nasıl bir çirkefe taş attığını anladığında iş işten geçmişti, ipler tümüyle Netanyahu’nun elindeydi artık. Ateşkesin yürürlüğe girmesi elbette sevindiricidir. Ancak Trump’ın kimseye danışmadan hazırladığı geçiş plânı kalıcı bir barışı, istikrar ve düzeni sağlayabilecek mi? Filistin halkının yok sayılması, acil ihtiyaç olan yardım malzemelerinin getirilmesinin ve dağıtımının İsrail’in inisiyatifine bırakılması, Tony Blair’in fonksiyonu doğru tercihler midir? Oluşturulacak kurullardaki isimleri, CEO’yu Trump ve Netanyahu mu belirleyecek? Bütün bu ve soruların yanı sıra, Netanyahu’nun çok zengin ve nobran bir babanın şımarık veledi gibi davranışlarını düşündükçe çilekeş Filistin halkı adına iyimser olamıyoruz. İslâm ülkeleri keşke görüntü Müslümanlığı yerine “Sırat-ı Müstakim” üzere bir tutum içerisinde olabilselerdi.