Yardım ihtiyaç sahibine veya yoksul insanlara verilen bir destektir. Özellikle kamu eliyle varlıklı kimselere yardım yapılmaz. Çünkü kamu kaynakları kimsenin babasının malı değil. halkın parasıdır. Yardımdan herkes faydalansın diyemezsiniz. Örneğin fakirlere yardım ediyorum diye ucuz ekmeği umuma satamazsınız. Belediyenin zarar ederek ürettiği ucuz ekmeği Ali Koç da alabiliyorsa bu yardım olmaktan çıkar ulufe dağıtmak olur. Geleneklerimize göre yardımın kime yapıldığının bilinmemesinde hayır vardır. Bazı belediyelerin ihtiyaç sahiplerini tespit ederek onlara banka kredi kartı vermesi olumlu bir davranıştır. Keşke bu yardımlar kamu kaynaklarından değil de “Yardım severlerin” kuracağı dernekler tarafından yapılabilse. Tabii bu derneklerin kuruluşuna kamu yardımcı olabilir. Ramazan aylarında meydanlarda iftar sofraları kurup millete yemek dağıtmayı (saray ziyafetleri buna dahil) doğru buluyor musunuz?
Maalesef biraz açgözlü olan halkımız; hali vakti yerinde de olsa, böyle yardımları hiç kaçırmamaktadır.
Tabii özelde insanların kimlere nasıl yardım yapacağına karışılamaz. Ama bunun da biraz mantıklı olması gerekir diye düşünüyorum.
İslam dinince de bazı yardımlar vardır. Bunların başında zekât, fitre ve fidye gelir. Kurban bayramının bir nedeni de fakirlerin et yiyebilmelerini sağlamaktır. Ölülerin arkasından verilen yemekler, mevlitlerden, dualardan sonra dağıtılan lokumlar, tatlılar, aşureler bunlardan bazılarıdır. Bunların hepsinin temelinde fakirleri sevindirmek duygusu yatar. Çoğunlukla; maalesef, gelirli kesim “Yardımı”! Zengin eş dost ve akrabaya yapmaktadır. Beş yıldızlı otellerde; bu nedenle, ziyafet verenlere çok rastladım. Böyle davranışların hiçbir sevapla ilgisi olmadığı gibi yardımla da yakından uzaktan bir alakası olmadığı aşikârdır.
Biliyorsunuz vakıflar da birer yardım kuruluşlarıdır. Osmanlıda bunun bir nedeni de insanların servetlerini ellerinde tutabilmek ve gelecek nesillere bu serveti aktarabilmektir. Bunun nedeni de Osmanlıda mülkiyetin ve mirasın olmamasıdır.
Kısaca yardım, fakir ve fukaraya (ihtiyaç sahibine) insanın kendi kesesinden, şaşaasız, fark ettirmeden ve hiç bir menfaat gütmeden sağladığı katkıdır.