Kaş

Geçenlerde okuduğum “Kaş’a 2009’da 2785 yat geldi,” haberi beni yıllar öncesine götürdü. Güzel günlerdi. Çınar altında otururken uzaktan bir yat gözükünce bütün sohbetler biter, gözler yata dikilirdi. Belki yılda yirmi otuz yat uğrardı o zamanlar limana. Liman dediğim yıkılacak gibi duran eğri fenerli balıkçı barınağı; deniz olduğunda balıkçı tekneleri dahi barınamazdı; insanlar soluğundan tekneleri kıyıya vurup parçalanmasın, diye hava duruluna kadar ileri geri kürek çekerlerdi. Tekne diyebileceğimiz de topu topu üç taneydi. Yazları da sırayla Kekova’ya turist taşırlardı, çok zaman bir teknenin götüreceği on beş kişi bile bulunamazdı.

Turist yoktu, ticaret yoktu, yaz gelince Kaş’taki dükkânlar kapanır, esnaf yaylaya elma bahçelerine giderdi. Kaş’ın önü yaş, arkası taş, kaçabilirsen kaç, derlerdi. Genelde geçim kaynağı kaçakçılıktı. Meis’ten çay, kahve, viski, konyak, sigara şu bu gelir, karşılığında et, un, meyve, sebze giderdi. Meşhur kaçakçı Yorgi’yi mal indirirken görmüştüm.

Her gün süt aldığımız kişi, bir gün bana geldi, “bizim işler öldü, ne yapacağız, bilmem” gibilerden yakındı, “ineklere bir şey mi oldu? diye sordum. “Yok canım, Meisliler gelmeye başladı da ondan.” (Meislilerin Kaş’a gelmesine kaymakam izin vermiyordu, Ankara’da bazı temaslardan sonra serbest bırakılmıştı. Kaş’ta da küçük de olsa bir ticaret başlamıştı.)

İlk 1975’de gittiğim Kaş cennetti. Âşık olmuştum. 1981 Ocağında yerleştim. Üç özel üç de taksi vardı. Barınaktan bir motor kalkınca kimin denize açıldığını evdeyken bile motorunun sesinden anlardık. Ne büyük gürültüydü o zaman.

Demre’den Kaş’a yol yapılınca bize uçak pisti gibi gelmişti. Üç saatlik yol, bir saate inmişti.

Kaş’ın ilk büyük tanıtımı 1982’de Noel Baba Festivali ile oldu: Vatikan’dan, Bari’den din adamları, yerli ve yabancı pek çok gazeteci gelmişti. Noel Baba kilisesinden Eurovizyon kanalıyla tüm Avrupa’ya canlı yayın yapılmıştı. Yeterli otel, pansiyon olmadığından gelenler evlerde misafir edilmişti. Bari Belediye Başkanına ev bulmakta zorlanmıştık. Festivale emeği geçen Nevzat Göçmen’i, Mustafa Eriş’in babası Salih Eriş’i, İhsan Yüce’yi rahmetle anarım

O zaman Kaşlılar gazetecileri severdi.

Nerden nereye?