Şeytanca

“İnsanların riyakârı/İlaç olsa saklar karı/Şeytandan da beter vallah/puşt oğlanla kahpe karı.”

İkiyüzlülerin diğer suratını gördükçe tiksinmemek elde değil. Hasbelkader bir pazarlığımız oldu, arayı bulmaya çalışan kişi vallahi de billahi de bizden daha hararetliydi. Ne bilirdim ki içindeki şeytani hesabı. Hayırlaşmamız için ellerimizi sallarken, kollarımızı sökecekti melun. Karşılıklı razılaştık, alıcıyı yolcu ettim. Söz konusu kişi, ben oradan ayrılınca ne varsa kötülemek adına, kopası diliyle ilgilinin zihnine işlemiş, tabii ki işimiz bozuldu, arkasından; “iste bakalım hocam“ demez mi? Meğerse bedeli düşürüp kendine yol açıyormuş, nutkum tutuldu.

Değerli bir arkadaşım; “yürür/gezer etekli iblislere dikkat et!” derdi de umursamazdım. Hani derler ya: ”ulu sözü tutmayan uluya uluya yurtta kalırmış”. Kokmuş malımız yok çok şükür ama “dersimi aldım ediyom ezber” türküsünü dilime tespih ettim.

Eskiden kasaba veya şehirlere panayırlar kurulurdu, alışverişe gelenlerden bazıları özellikle kapısında at bulunanları gözleyerek iyi tay alabilmek adına kısraklarını getirirlerdi. Cins aygırların barınağına gelirken sepet ya da heybeleri boş olmazdı. Hediyeler verildikten sonra güzel bir yavru için hayvanların çiftleşmesine imkân sağlanırdı. Asil yaratıklar birleşmede zorlanınca, kolları dirseklerine kadar sıvalı görevli yardıma koşardı. Bu işi ifa edene “kıyakçı” yaptığına ise “kıyak” denildiğini aksakallı birisinden yıllar sonra öğrendim.

Sözün özü, iyi niyetimizin kurbanı olmadan mintanlarının yenleri pazılarında katlı işgüzarlara dikkat edelim.

Utanmaz adam

Yüz yüze gelince sırıtıp durur

Arkadan söz eder utanmaz adam

Eğilir bükülür kırıtıp durur

Usulca göz eder utanmaz adam

Kaynar suyu iki lafta soğutur

Değirmende fitne fesat öğütür

Hayırlı ya kutnu kumaş dağıtır

Astarı bez eder utanmaz adam

Yan gelip de döşenirse beleşe

Kuş kondurmaz önündeki üleşe