Kötülerin gölgesi olmaz dalı olmaz

Döndüğünüzde arkanızda gör(e)meyeceğin insancıklarla arkadaşlık kurmayı bırakın, onların geçtiği sokaklardan bile yürümek sakıncalıdır. Kendi çıkarları üzerine hesap yapan tipler, doğru/düzgün hiçbir şeyi kabul etmezler. Onların ölçüsü/tartısı menfaatleri üzerine olduğundan, başkalarının güzelliklerine hep “tu/kaka” demeden rahat edemezler. Bu melunlar olumlu her şeye elleriyle yapamazlarsa kopası dilleriyle çamur sürmeye çalışırlar. Söz konusu soysuzlara Anadolu’mun korkusuz ozanları:

“Dinek Dağı yeni geldim gurbetten/Başım kurtulmadı beladan dertten/Adama kemlik mi gelir mert oğlu mertten/Kötülerin gölgesi olmaz dalı olmaz./Yiğit olan ata biner atlanır/Yiğit olan her belaya katlanır/Yiğit duldasında adam saklanır/Kötülerin gölgesi olmaz dalı olmaz.” bozlağı ya da; “Hâlbuki yoldaşını bırakıp kaçanların/değişilir topu da bir sokak kaltağına” marşıyla tokat vurmuşlardır. Ödlekler şunu iyi bilir, “Dermansız diz yokuştan, keçi koç ile tokuştan korkarmış”. Aşağılık yaratıklar batası nefisleri için her şerefsizliğe icazet verip meslek edinirlerken, hoş olanı beğenmeyip kulp takmaya çalışırlar her ne hikmetse!

Benzerleri aktaracağım meselden ders alırlar mı acaba?

Hanımına söz dinletmek şöyle dursun, çocuklarının uyumsuz ve şımarıklığından muzdarip olan Şevket Ağa, evinin balkonundan çayırlıktaki insanlara imrenerek bakmaktadır. Göçerler o kadar kalabalık olduğu halde düzenli bir biçimde hareket etmekte, çadıra girip çıkarken çıtları duyulmamaktadır. Dayanamayıp üç kadın ile bir düzineden fazla yavrunun uysal, yaşama ahengine nasıl alıştığını soran Şevket’e, aşiret reisi; “heveslendiysen gönder seninkine de belleteyim” der.

Sitem

Aşılmaz dağlara döndü umudum

Üstünden dumanı gitmiyor bacım

Bahara ererken söndü umudum

Sevdiğim çiçekler bitmiyor bacım

Ay yamarım iğne ile seneye

Kol mu kaldı vura vura sineye

Baykuşlar dadandı viranhaneye

Gayri kumrularım ötmüyor bacım

El ne bilsin neler yanar ocakta

Şelek şelek dert taşırım kucakta

Ben pişerken eller terler sıcakta