Yiğidi kılıç kesmez

“Akı aka verip umdum karada/ Çığırdım çırpındım kaldım arada/ Kalleşler kancıklar en son murada/ Ere ere tükettiler ömrümü”

“Körü yara kıstırmak” özdeyişi, okkası-çekisi beş para etmeyenlerin hükümranlığını yâdıma düşürür, hayıflanırım ve saklı sancılarım şaha kalkar. Kötülerce köteklenen yiğidin, sırtında şaklayan kırbacın sesine karışan; “ah arkam ah!” feryadı yüreğimi parçalar.

Ormanların kralı kayadan düşmüştür, tenhada tedaviye çalışırken, kaplumbağa üstüne gelir. Aslanın naçarlığını fark eden kabuklu, kinayeli bir şekilde; “bizim torunlar ava çıkmıştı, yanlışlıkla sizi vurmasınlar sultanım!” diyerek tısılar. Aslan zar-zor yelesini kabartır; “ulan tosbağa, bu yara bana dokunmaz ama senin lafın öldürür” diyerek iç geçirir.

Kahır

Kururmuş dudağa bir damla suyu

Vermeyen çeşmeler öldürür beni

Çarmıha gerilir çıkrıkla kuyu

Sızmayan eşmeler öldürür beni

Körüklerde ham demirler yülenir

Umucular dört köşeyi dolanır

İt aklıdır dökülene yalanır

Ayranı şişmeler öldürür beni

Şak şak olur kiminin sermayesi

Pazarı bol yoktur başka gayesi

Makamlarda sıralanır payesi