Peşin hüküm

"insanlardaki önyargıyı parçalamak benim atomu parçalamamdan çok daha zordur" Einstein

Ötesizlik, taşla dolaşmak, menzilsizlik, düşünmeden sarfı nazarda bulunmak, sözün elastikiliği, illaki hesapsızlık bizlere aittir. Bu yüzden, nefsanîliğin ilki Habil’le Kabil arasında infazlaşmıştır. Evladı Resule kıyanların hırsı, narı cehennemi yaftalamamış mıdır boyunlarına?

Hatayı yükleyecek muhatabımız yoksa şayet, fiilimiz şeytana aittir hep. “Kör olasıyı” bedduaya tutar, çarpıklığımızın rehberi tayin ederiz hemencecik. Aklımızı torbaya sokar, mukayesemiz çıkarcılığa yönelir şip şak. Densizliği ele, sebebi saadetimizi nevi şahsımıza yontarız.

Bu bağlamda; Bebeği doğmadan eşini yitiren kadın, dalgın dalgın dolaşırken, rastladığı yaralı Gelincik’e kucak açar, onun tedavisi için gecesini gündüze katar. İyileşen hayvan azat edilmesine karşın otacısını terk etmez. Kadın da onu can yoldaşı seçer. Sahibinin yanından asla ayrılmayan Gelincik, uysallaşarak evcilleşir.

Birkaç ayın akabinde doğum yapan anne, hem balasına hem de yoldaşına bakmak için yaşam mücadelesine devamdadır.
Akreple yelkovanın telaşında, takvimden hazanlar düşerken, kadıncağız bir ihtiyacını temin için üç beş dakikalığına evden ayrılır.

Bebekle Gelincik baş başadır artık. Ana hanesine döndüğünde, ağzı kanlar içinde, kapıdan çıkan gelincikle çarpışır. Çılgınlaşan anne güzel dostunu oracıkta katleder. O esnada çocuğunun ağlamasını işitir, heyecanla içeriye fırlar, beşikteki oğlunun kundağı üzerinde parçalanmış yılanı görünce, dizlerinin bağı çözülerek oraya çöküverir.

EYVAH

Yar bağından hisse aldım erenler

Baykuş doğan şahin verese çıktı

Ellerim böğrümde kaldım erenler

Toprağın tapusu terese çıktı

Çiçeklerim ısırgana özendi

Karıkları ayrık ile bezendi

Filizlerim sarmaşığa uzandı

Sarıla sarıla terasa çıktı

Tezgâhı olmayan pazara döndüm

Kimsesi gelmeyen mezara döndüm

Çekildim süzüldüm Hazar’a döndüm