Pay isdemirem, çay isdirem çay!

Çektiğim gamların ardı mı gurbet/Bacasız damların ardı mı gurbet/Garipliği ben kendimle yaşarım/Buğulu camların ardı mı gurbet?

Aykırılığa“eski köye yeni adet” özdeyişiyle parmağını basan insanımız, sıra dışılığa ”kaynanaya iş belledir acer gelin” diye sokuşturmasını ihmal etmemiştir. Bu bağlamda Palandöken’in duldasındaki Dadaş diyarındaki yaşanmışlığı paylaşmadan geçemedim.

Erzurum’un tanınmış esnaflarından rahmetli Kunduracı Yunus Usta, yorgunluk çayı için bitişikteki kahveye gider. İskemlesine yerleşmeden garson yarım bardak demi masaya bırakır. Güngörmüş, şaşkın aynı zamanda sinirle askıcıya sesleyince İstanbullu ocakçı, ustanın önüne dikilip; “Buyur Efendi Ağa” der, bizimki “Oğlum bardağın durumu ne?” sualiyle karşılar. İstifini bozmadan; “Beybaba yeni demledim.”cevabını verince, Ahilik Ocağı’ndan yetişen ulu; “burada tiryakinin ögüne bele yarim bardah çay goydun mi ona söymüs kimi olursan, annadin mi?” lafını sarf eder.
Ocakçı; “Emmi dudak payı sunalım dedik, kusurumuz varsa affola” cümlesiyle gülümseyince Koca Reis; “Ben pay isdemirem, çay isdirem çay!”diye sandalyesine yaslanır.

Yaren

Kahve müptelası olsan da bile

Dilersen muhabbet çayda var yaren

Gönülden geçenler düşünce dile

Neylerde terennümlü gayda var yaren

Sazın teli titredikçe dem vurur

Badısaba bülbüllere gem vurur

Mızrap hem meşk eder hem vurur

Bazen atılacak hay da var yaren

Sevda bayrağını çekip direğe

Aşk harcını doldur da gel küreğe

Bir hoş seda su serpiyor yüreğe