Adaletsiz teraziler

Çıkara dayalı dostluklar, yapmacık davranışları yaşam tarzı haline getirdi. Nezaketin yerini kıvırma/kırıtma alırken, hoşgörü sırıtmayla/azara teslim oldu. Selam beklentisiz verilmez durumdadır. Bırakın eş, dost, konu, komşu, hasta ziyaretini, hane halkı bile birbirinden bihaber. Milletin temelini oluşturan aile müessesesi kökünden sarsılarak, çatırdamaya başladı. Dar gelirli yoksulluğa, dolayısıyla ölüme mahkûm edilirken, emeklinin hayat hakkı elinden alınıyor. Hali vakti yerinde olanlarla, yukarı katlarda dayısı bulunanların keyifleri gıcır tabii ki, zaten ağababalarla, ağırabiler için toz/dumanlık hasat zamanı, kan/gözyaşı ise bağbozumudur.

Terlemeden derleyenler, cüzdanın ağırlığından şikâyetçiler, bilmem ne kuşağıyım diyerek, muhkem mevkilerde gerinenler aynı minval üzere yanlarındaki şakşakçılarla gayet mutlu ve mesutlar. Nirengisiz araziler, adaletsiz teraziler köşe başı kurnazlarının elinde.

2011’i yarıladık amma; Adalet Bitkin, İffet Yaralı, Sadakat Serkeş, Zarafet Bedbin, Asalet Yerde, Şeref Düşkün, hepsinden önemlisi SEVGİ Can çekişiyor.

Efendim

Gonca gülü koparmadım dalından

Kader beni kayırmıyor efendim

Dem sürmedim yeşilinden alından

Kimse payım ayırmıyor efendim

Ehli derdim dermanımı aramam

Tabip olsam yaralarım saramam

Yollar yorgun beklesen de varamam

Dağlar sisin sıyırmıyor efendim

Gece beyaz şafak mavi düş kara

Bahar sarı yazım yeşil kış kara

Gönlüm kazan içindeki aş kara