Ölüsü işe yaradı

Sarhoşa şişe yaradı/Mezesi dişe yaradı/Bekriye kredi vermişler/Ölüsü işe yaradı

Hikâyeler, masallar, meseller geçmişi geleceğe nakleden edebi araçlardır. Ders verme yönleriyle hafızalara yerleşerek, nesillerin kimliklerinin oluşmasında, kulaklara küpeleşirler adeta. Nükteler insanları duygulandırırken düşünsel yanını da kamçılarlar. Kıssalardaki kahramanlar ilgilisiyle özdeşleşip, hatalardan ders çıkarma imkânına yol açarlar. Eşitsizlikten, haksızlıktan, haramdan daha doğrusu sadakatsizlikten firarı öğütlerken, saadeti, paylaşımı, adaleti örgütlerler. Esas anafikirleri ise sevgiyi aşılamaktır.

Bazen şiirdeki bir mısranın ifadelediğini, sayfalar dolusu kitap anlatamaz. Aktarım kolaylığı bulunan dizelerle, özü hisse olan edebiyatımızın bu ezber ürünleri, çeşitli dinletilerle dilden dile miraslığına devam ede durur. Bu bağlamda;

Yolculuktaki iki kişi arasında anlaşmazlık çıkınca, biri diğerine okkalı bir şamar yapıştırır. Mağdur karşılık vermez, parmağı ile yoldaki kuma “yaranım bana vurdu” ifadesini yazar. Sessizliğin dehlizinde ilerlerken sopalanan adam bataklığa düşer, can telaşesi başarısızlaşınca, yoldaşının yardımıyla hayata tutunur. Bu sefer kenardaki kayaya “en iyi arkadaşım canımı kurtardı” notlarını düşer.

Dayak atan ve yardıma koşan aynı kişi, şaşkınlık içinde yapılanların manasını sorar. Olayların muhatabı,” Dostum; ilk hareketin çirkindi, kuma yazdım ki rüzgârla silinsin, böylelikle af yolu açılır inşallah. Güzel olanı taşa kazıdım ki ölümsüzleşsin diye”, cevabını verir.

Yavrularımızın ayağına batan dikenler, ya ektiğimizden veya sökmediğimizdendir.

Müptelasıyım

Âlem pür neşe içinde

Gamın müptelası benim

Sevgiler şişe içinde

Camın müptelası benim

Bellemedim hiç bir sanat

Boşuna çırparım kanat

Nefsanîyim ele inat

Kamın müptelası benim

Cemreler düşeli cana

Suç işledim aşktan yana