Nefret Kültürü

Hani ne demiş bilge kişiler “İnsanın Kabesi İnsandır” 42 yıllık sinemacılık hayatımda, on binlere yaklaşan film izledim. Mesleğim gereği milyonlarca insanı gerek sosyal gerekse psikolojik anlamda tanıma fırsatı buldum.
Global bir dünyanın sınırlarını ortadan kaldırılmaya çalışıldığı günümüzde resmi tarih ve sivil tarihin dışında tehlikeli olan birde bilinçaltı tarihimiz vardır. Bireysel ve toplumsal düşmanlıkların genelinde insan sevgisinin yok etmeye dönüktür.
Sinema, kardeşliğin, barışın, dostluk ve dayanışmanın elçisi olmalıdır. Irklar arası kavgayı ve ülkeler arası kini, nefreti insanda renk dil, ırk gözetmeden birbirini sevmesine ortam yaratmalıdır.
Bizim bilhassa bir hafta da bitirilen ticari sinemada: Tüm Hıristiyanlar kötüdür, kalleştir, Kahpe Bizans Müslüman köylerini basıp, günahsız kadınların ırzına geçen, sadist, sapık Hıristiyanlar ve ya Rumlar…
İşte bunlar bilinçaltı tarihidir.
Ne yazanların ne oynayanların, ne de yönetenlerin günahı olmadığı halde sadece ticari amaçla yapılan bu yapıtlarda, Kahraman Türk, hain Rum temasını işleyen bu tarz filmler, ülkeler arası ayrışmaya, farklı düşünmeye sebep olan bilinçaltı tarihinin ta kendisidir.
Okumayı sevmeyen bir toplum olup hala yetişkin 7.5 milyon insanımızın okuma, yazma bilmediğini düşünürsek, elindeki kılıç kalkanı, tek başına Bizanssı fethi eden, sahneleri beyaz perde de seyretmek daha kolay değil mi? Türk sinemasında bilhassa 1960 ve 1975 tarihleri sadece ticari amaçla yapılan, Malkoçoğlu, Kara Murat, Tarkan gibi filmlerin senaryosu, hemen hemen aynı kalemden çıkmış veya çekim aşamasında birbirinden kopya edilmiş. Bu tarz filmler bugün bile izleyici bulmaktadır. Bu filmler de amaç sadece para kazanmak sinema gişelerinin önünde bir dönem kuyruklar oluşturan genelinde genç ve yetişme çağında olan çocuklar arasında izleyici rekoru kırmıştır.
Aslında masum ve çocukça görünen bu filmlere, bu günde kan vahşet, kin sahnelerinin çoğunlukta olduğu yapımları da katarsak halkın bilinçaltına yerleşen bir dehşet görürüz.
Bu gün hala adını gavur denilen İslam aleminin dışında ki ülke insanlarının bu vesileyle köyler basılıp genç kızların kirletileceği, zulüm yapılacağı konusu işleyen bu filmler insanca düşünmeye yaptığı tahribatın en güzel örnekleridir.
Müslüman olmayan herkesin kralın kızı hariç kalleş, hain, sadist ve kahpe, sapık ve ruh hastası olduğu bu filmler…
Bugün içinde olduğumuz nefret kültürünü yaratmışlardır.
Nerden bilsin Serdar GÖKHAN, Cüneyt ARKIN bir kılıç darbesiyle 10 kişiyi öldüren, attığı tek okla, vurduğu tek yumrukla bu milletin tarih bilincini sulandırarak yok ettiğini…
Bizim asıl sorunumuz, bu tür aksiyon, avantür filmlerin, tarihi gerçekliğini yansıtan film olarak algılayarak bugünlere gelmemiz.
Hiçbir tarihsel, kültürel, bilimsel gerçeğe dayanmayan bir tür gazetecilikte olduğu gibi masa başı haber dediğimiz masa başında hazırlanan senaryolar kamuoyunda yaratılan endişelerin tek kaynağıdır. Okullarımızda öğretilen resmi tarih, sivil tarih de bu tarz filmlerin, dizilerin insan üzerinde yaratığı tahribatlar kadar etkilenmemiştir.
Bu yapımlar arasında kendi toplumuz içinde ayrışamaya neden olan dizi ve sinema filmleri ile uzak doğudan batıya uzanan Türk halkının karşısına bir düşman gurubu konulmuştur.
Çok basit bir düşünce temeline dayanan bu yapımlar, bu gün bile bizim global bir dünyaya bakışımızı şekillendirdiği bir gerçek değil mi?
Dünya tarihinde birbiriyle en uzun savaşan ve kan döken İngilizler ve Fransızlar AB nin çatışı altında birlikte yaşarken, biz neden bize düşman olarak tanıtılan, belletilenler karşısında neden hala kendimizi sorgulamıyoruz?
Hazır 47.Altın Portakal Film Festivali kapsamında, bu konu akademisyenler tarafından bile tez konusu yapılmakta kültür ve sanatın evrenselliği dikkatte alınarak bir yere geldiğinde dört kitaba göre de Türkü, Ermeni, Rum ve birçok mezhepten insan Adem ile Havanın çocukları değil miyiz? Neden nefret kültürünü yok etmek için çalışmıyoruz?