Boş Çuval Ayakta Durmaz

‘Güçlü insan zayıf insanı yenebilir. Ama unutmamalıdır ki her zaman kendinden daha güçlü bir insan vardır'. KANT

ADAM işsiz, ADAM aç. Veya ekmek, makarna bulabilirse yiyor. ADAM emekli. Devletine bunca yıl hizmetten sonra emekli olup rahat edeyim derken çoğu emekli bizim ülkemizde kâbus olduğunu, emeklinin eline geçen üç kuruşluk sadaka kabilinden aldığı maaştan sonra anlıyor.
İşsiz, EMEKLİ sağlıklı olması için günlük alması gereken kaloriyi alamıyorsa ayakta durabilir mi? Sağlıklı yaşamasına imkân var mı? Neticede aç insanlarımız ve emeklilerimiz sık sık hastalanıyor. Yaşamının son baharında amansız hastalıklarla mücadele ediyor. Devlet milletten esirgediği insanca yaşaması için gerekli parayı vermeyince bu kez hastane önleri uzun kuyruklara neden oluyor, verilmeyen gerekli para, sağlık giderlerine harcanıyor. Bu da astronomik meblağ olarak devletin kasasından çıkmak zorunda kalıyor. İşin bu tarafını hiç düşünen yok. Birileri dünyada cenneti yaşarken, çoğunluğu teşkil eden insanımız cehennem hayatı yaşıyor.
Bir insan aç ise, kendisine gerekli gıdayı alamıyorsa, hastalanır ve yaşaması güç hale gelir. Bilhassa ağır ve zor bedeni çalışmayı gerektiren işlerde harcayacağı güce göre iyi beslenmesi gerekir. Aksi halde, aç olanın işe karşı isteği olmadığı gibi bedeni gücü de olmaz. Hani derler ya ‘Aç ayı oynamaz' tabi bu hasbelkader iş bulup da çalışabilenler için, ister memur, ister işçi ve esnaf olsun yapılan işlerde verim alabilmek için çalışanların emeklerinin karşılığını tam anlamıyla ödenmesi ve alması gerekir.
Diğer taraftan ise, toplum olarak kalkınabilmemiz ve refah seviyemizin artması,. Bizde gelenek haline gelen ve genellikle siyasetçilerimizin düştüğü hatadan, yani ‘İşe adam, adama iş' prensibinden vazgeçmeliyiz. Her iş kendine özgü bilgi ve beceri ister. Buna siyaset adamlığı, politikacılık da dahil.. Verilen işi veya görevi yapan kişi gerekli donanım, bilgi ve beceriden yoksunsa yapacağı iş hiçbir zaman verimli olmaz. İnsan bu alanda başarılı olmak istiyorsa o alanda bilgi ve beceriye sahip olmak zorundadır. Bir işte çok başarılıyım diyerek, işiyle hiç alakası olmayan bir işe soyunmak, zamanla asıl işini de kaybetmeye neden olabileceğini de unutmamak gerekir. Her insanın her işi yapması kadar büyük bir yanılgı ve yanlış olamaz. Öyle işler vardır ki mutlak uzmanlık gerektirir.
Bilhassa toplumda söz sahibi olan yöneticiler, halkın isteklerine kulaklarını tıkamamalı. Kendi bildiğini söyleyip yapmamalıdır. İçinde yaşadığı toplumu çok iyi araştırmaları ve tanımaları da büyük ustalık gerektirir. Yine elinde hiçbir sanatı ve işi olmayanlar da iş bulamıyorum diyerek, çekilip bir köşede ağlamaları anlamsız. En azından devletin veya belediyelerin açmış olduğu meslek edinme kurslarına katılarak hak arama iş arama yoluna gitmeleri de en uygun yol olur kanısındayım.
Kalkınan bir ülke olmamıza rağmen, işsizlik sorunumuz ne acıdır ki gündemden düşmüyor. Emeklilerimizin dramı da maalesef alınan günübirlik tedbirlerle önlenemiyor ve devam ediyor.
Karnı doymayan insan ayakta duramaz ve çalışamazsa, değersiz bilgisiz kişilerin de görevlerinde başarılı olamayacağı için boş çuvalın ayakta durması kadar imkânsızdır.
Yazımı bir başka dahinin özlü sözüyle noktalıyorum. ‘İster sözle olsun, ister davranışla, zorbalığın her çeşidinden nefret ederim. Düşüncemizi duyular yoluyla aldatan gösterişlere her zaman karşı koymuşumdur. Üstün sayılan insanlara yakından bakınca anladım ki çoğu, herkes gibi insandır.Yüksek mevkilerde sağduyuya az rastlanır.Kralların şaştığım tarafı, hayranlarının bu kadar bol olmasıdır. Her şeyimizi emirlerine verelim, ama düşüncemiz bize kalsın. Önlerinde bükülen, dizlerimiz olsun, aklımız değil'. MONTAİGNE

Sevgi ve mutlulukla.