Devletin Malı!

Devletin, belli kurumlarına, halka hizmet için ve resmi işlerde kullanmak üzere tahsis edilen bu arabaları makam arabasıdır.
Özel arabalardan kolayca ayrılabilmesi için plakası resmidir. Bazılarının yanlarında ise “Resmi hizmete mahsustur” diye yazılar vardır.
Bu resmi arabaları kullanmak üzere birde devletten maaş alan şoförleri de vardır. Bu arabalar şoförlere zimmetlidir. Bu arabaları kurum amiri de olsa kullanması yasaktır.
Bu arabaların bir kaza durumunda, şoförü dışında biri kullanıyorsa meydana gelen hasarı karşılamak durumundadır.
Devletin bu arabaların bütün masraflarını, vatandaşlardan topladığı vergilerden karşılar. Yani “Tüyü bitmedik yetimin” hakkı vardır. Bu arabaların üzerinde.
Devlet bu arabaları belirli kurumların emrinde makam sahibi kişinin bilgisi ve izni dahilinde bu araba kullanılabilir. Kişinin özel işlerinde asla kullanılamaz. Her iki yanında bulunan yazılardan da anlaşılabileceği gibi sadece resmi ve halk hizmeti içindir.
Son dönemlerde “Liberalizim” anlayışı ile birlikte özel işlerle birlikte resmi işler birbirine karıştırılmıştır.
Makam sahipleri bu “Resmi hizmete Mahsustur” ibareli arabaları sanki özel arabaları gibi kullanmaktadır. Çoluk, çocuğunu eşini dostunu bu arabalarla taşımakta, yandaşlarını alıp, siyasetçileri, parti başkanlarını karşılamaya gidebilmekte, parti kongrelerine katılabilmekte, hatta sevgililerini yanına alıp felekten bir gün çalabilmektedirler.
Yukarıda yazdıklarımın dışında bu arabalar daha pek çok resmi işlerin dışında kullanıldığı zaman zaman yazılı ve görsel medyada görebilmekteyiz.
Geçmişte bu arabaların kullanılması için yasa vardı. Bu arabalar yasal olmayan işlerde kullananlar tespit edilir ve cezalandırılırdı. O yasa şuan resmiyette midir bilmiyorum? Yoksa kaldırıldı mı?
Resmi arabaları hemen hemen yüzde 80’ni özel araba gibi kullanılmakta hiç bir devlet yetkilisinin de sesi çıkmamaktadır.
Eskiden kurum binasının önünde park eden bu resmi arabalar şimdi kurum amirlerinin evinin önünde park etmektedir.
Devlete geçmişte yıllarca vergi veren bir vatandaş olarak, vergilerin böyle çar çur edildiğini, görmek her sorumlu vatandaş gibi beni de derinden üzüyor. Hele devletimizin milyarlarca dolar akaryakıta ödediğini düşündükçe bu konuda ne kadar haklı olduğumu varın bir de siz düşünün.
Ve “Tencere dibin kara, benimki kara değil” diyebilen yetkilileri göreve çağırıyorum. Duyarlı okuyucularımızın bu konulara daha dikkatli bakmalarını öneriyorum.