Kurban olam kalem tutan ellere

Pir Sultan ABDAL yüzyıllar önce, ” Kurban Olam Kalem Tutan Ellere” demiş. Üstünden yüzyıllar geçmiş ama değerinden bir şey yitirmemiş. Yıllar geçtikçe değerlenmiş ve günümüze değin türkü olup gelmiş. Bir güzel söylemiş Neşet ERTAŞ ve rahmetli Cem KARACA…
Eski değerler gibi eskidikçe güzelleşmiş, içimizde yer etmiş. Belki de bir doğruyu en güzel bir şekilde belirlemiş…

“Kurban olayım kalem tutan ellere
Katip arzuhalim yaz yare böyle
Şekerler ezeyim şirin dillere
Katip arzuhalim yaz yare böyle”

Karacaoğlan da geri durmamış, Pir Sultan’dan, sevgilisini övmüş kalem tutan elleriyle,

“İncecikten bir kar yağar
Tozar elif elif diye
Ak ellerin kalem tutar
Yazar elif elif diye”

Halkın bağrından gelen türkülerde böyle

“Öyle bir yar isterim
Hem okuya hem yaza”

Ozanlar böyle der türkülerde, böyle dile gelir halkımız. Fakat okuryazarlık oranın da istenilen seviyeye tam olarak erememiş bir halkız.
Okuyup yazamayanlarının üzüntüsü bir yana. Hem okuyup hem yazanların derdi daha ağır. Okuduklarından yazdıklarından dolayı…
İçinde yaşadığımız, şu günlerde perde arkasından kendi çıkarları uğruna maşa olarak kullanılan yüksek tahsilden, orta tahsil sıralarına kadar gençlerimizin bilim ve ilim adamlarımızın, gazetecilerimizin okuyup, yazdıklarından dolayı yaşadığı ve yaşattığı günlerden yana düşünerek üzülmemek elde değil.
Yüzyıllardır yazıp çizenleri öven bu halk, herhalde kalem tutan ellerin, birbirine düşürülmesi değil, Türkiyemizin geleceğinde söz sahibi olabilecek, kardeşçe dostça bir yaşam ister.
Dileğimiz okuyup yazanlara:
“Hem okudum hem de yazdım
Yalan dünya senden bezdim” söyletmemektir..

Sağlık ve Sevgiyle kalın,