Kimse Kusura Bakmasın! Layık Olduğumuz Gibi Yönetiliyoruz

Türkiye, siyasi ve ekonomik kriz yaşıyor. Herkes yaşanan bu krizlerle ilgili tespitler yapıyor. Sorunları çözmesi gereken iktidar bile somut adımlarla harekete geçmesi, gerçeklerle yüzleşmesi gerekirken; herkesin bildiği ve konuştuğu sorunları dile getirmekten başka bir iş yapmıyor. Bu sorunları kim çözecek? Cesurca ve çözüm odaklı bir icraat yok.  

İktidar 22 yıldır ülkeyi yönetiyor ama sorumlusu muhalefetmiş gibi sadece konuşuyor. Ve kutsal değerleri istismar ederek, çeşitli manipülasyon ve vaatlerde bulunarak halkın gözünü boyamaktan öteye gitmiyor.

Bu ülke nasıl kurtulur? Kendi kaderini tayin edebilecek cesur ve kararlı bir milletle… Milletin bir değişim, gelişim ve dönüşüm geçirmeden toparlanması ise zor görünüyor.

Türkiye’de bağımsız bir dış politika izlenemiyor. Hukuk ve adalet ise siyasallaşmış, sadece muktedirlere hizmet ediyor. Ekonomik bağımsızlık yok ve yatırımda dışa bağımlılık zirve yapmış! Alınan kredilerin büyük çoğunluğu 3-5 zengine ve betona gömülüyor.

Toplumsal birlik ve huzur kalmadığından sürekli öfke ve kavga içerisindeyiz. Milli meselelerde bile Uzlaşı ve diyalog kurulamıyor. Birinin ak dediğine diğeri kara diyor. Eğitimiz yaz-boz tahtası gibi. Günümüz gençliği, bilgiye dayalı, özgür düşünceye sahip ve ülke için faydalı bir şekilde yetiştirilmiyor. “Sadakat ve biat” kültürü ile özgür birey nasıl olunacak?

Millet, her defasında kandırılıyor, aldatılıyor. İktidar medyasını izlerseniz, her şey güllük gülistanlık! Hatta o kadar iyiyiz ki “Batı bizi kıskanıyor.” Bırakın Türkiye mesellerini, dünyadaki sorunlar bile bizim liderliğimiz olmadan çözülemiyor. TV kültürü ile düşünen toplumun bir kısmı da buna inanıyor. Boşuna demiyorlar, “cahillerin ferasetine güveniyoruz” diye. Pazarda akşam üstü çürük sebze ve meyve toplayan yaşlı bir teyzenin hayat pahalılığına isyan etmesine rağmen, “Oyum AK Parti’ye” demesi, başka türlü nasıl izah edilebilir?

Milletin aktif siyasete katılımı, değişimi körükleyecektir. Yasaları çiğnenmedikçe ve şiddete başvurulmadığı sürece sokak, milletin gerçek gücünü ve potansiyelini yansıtır. Bu sokak gücünün etkili bir liderlik ve stratejiyle somut bir siyasi değişime dönüştürülmesi halinde halkın sorunları da çözülür. Çünkü halkın gözü açılır, gerçekleri öğrenir. İktidar üzerinde baskı uygulayan halk, ülke kaynaklarının mutlu bir azınlığa peşkeş çekilmesine de müsaade etmez.

“Dışardan, sırf belli güçler tarafından dayatılan ya da “ısmarlama” liderler, milletin gerçek ihtiyaçlarına hizmet etmeyecek, milli yararlarımız için “siyasi manevra” yapma yeteneğine sahip olamayacaktır.”

Türk halkı kendi içinden çıkan; milli ve manevi değerlere saygılı, özgür iradeli, değişimde devrimci, milli meselelerde milliyetçi, cumhuriyetçi ve Atatürkçü, en önemlisi de demokrat bir lidere ve kadrolarına ne zaman sahip çıkacak?

İktidarın değişmesi yeter mi? Yetmez! Türkiye’nin ihtiyacı sadece bir yönetim değişikliği değil, aynı zamanda bir zihniyet değişikliğidir. Zihniyetler değişmedikçe, halk bilinçli bir şekilde karar mekanizmalarında etkili ve dayanışma içerisinde olmadıkça koyun gibi güdülmeye devam edilecektir. Bunun önlenmesi milletin kendi gücünün farkına varması ile mümkündür. Türkiye’de bunu gerçekleştirecek siyasi aktör ya da aktörler var mıdır?

Türkiye’nin geleceği, yalnızca var olan veya olacak siyasi aktörlere değil, milletin her bireyine ve onların iyi ve cesur hareketlerine bağlıdır. Halk yargı sopası ya da gelecek kaygısı ile sindirilmiş ve korkutulmuştur. Her birey üzerine düşen sorumluluğu yerine getirmez, umutla ve cesaretle hakkın ve hukukun yanında durmaz ise, geleceği nasıl inşa edeceğiz?  Herkesin yapacağı bir şey vardır; önemli olan o adımları atmaya ve örgütlü olarak yapmaya cesaret etmektir. Zira “korkaklar kahramanlık anıtı dikemez.” 

Halk; ülkenin kötü yönetildiğini, Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi adı verilen tek adam rejiminin başarısız olduğunu ve sorunlarının bu iktidar tarafından çözülemeyeceğini düşünüyor. Lakin muhalefete de güvenmiyor. O nedenle iktidara kısmen de olsa desteğini sürdürüyor.

Toplum patlamak üzere. Ancak kimse çektiği sıkıntıların sorumlusundan hesap soracak seçenekleri bulamıyor ya da kullanmak istemiyor. Kaderci bir tutum içerinde sessiz ve umutsuz bekliyor.

Halbuki, sosyal devletin yok edilmesi, özelleştirmelerle birilerinin zengin edilmesi, kamucu politikaların bütünüyle askıya alınması, anayasa ve hukukun çiğnenmesi…  Kayırmacılık, liyakatsizlik ve bunca yolsuzluk karşısında halkın oyuna sahip çıkarak seçilmişleri uyarması gerekmez miydi? Halkın sesi olması gereken STK’lar ise evlere şenlik.

Peki, halkın bir kısmı ne diyor?  “Hem yiyorlar hem de yapıyorlar.” “Gemisini kurtaran kaptan…” “Devletin malı deniz, yemeyen domuz!” “Alan memnun, veren memnun, kime ne?” “Herkes yiyorsa, o niye yemesin?” “Onun eli armut mu topluyor?”” Parayı veren düdüğü çalar.” “Aptallığına doymasın, eline o kadar fırsat geçti, kullanamadı.” Bu sözlere rağbet eden, yapanları baş tacı yapan bir toplum, temiz kalamaz. “TEMİZ TOPLUM” olamaz. Böyle bir toplumda yönetenlerin; dürüst kalmasını, “siyasi etik yasası” çıkarmasını beklemek hayalden öteye gitmez. 

Tarihte İslam dünyasında yaşanan bir olayda Köylünün biri halka zulmeden Haccac-ı Zalim’e hitaben; “Biz burada Hz. Ömer’in adaletini arıyoruz” der. Haccac-ı Zalim: “Öyle mi, ben de Hz. Ömer’in idare ettiği o halkı arayayım bari” der.

Galiba layık olduğumuz gibi yönetiliyoruz.

****

Che Guevara, bir çobanın yetkililere yerini ihbar etmesi üzerine saklandığı yerde tutuklandı. O sırada bir subay çobana:

— Hayatının tamamını sizin haklarınız ve özgürlüğünüz için mücadeleye adamış bu adamı neden ihbar ettiniz, diye sordu.

Çoban:

— Çünkü savaş koyunlarımı ürkütüyor, diye cevap verdi.

***

Tarihçi Muhammed Raşid Reda şöyle diyor;

"Cahil bir topluma isyan eden kişi, körlerin yolunu aydınlatmak için kendini yakan kişiye benzer!"