İnsan ne tuhaf ve…

Balıkçı kasabasında yaşamak istiyoruz… Neden(?) Çünkü çok yorulduk çalışmaktan. Büyük bahçeli bir evde yan gelip yatmak istiyoruz… Neden(?) Çok sıkıldık bu hayattan. Şöyle güzel bir sahil kasabasında taş toplayarak geçirmek istiyoruz günlerimizi. Neden (?) Para toplamaya çalışmak yıprattı artık bizi.

Bunları düşünmeyen, sorgulamayan insan sayısı çok azdır, tahmin ediyorum. Herkes hayatında en az bir defa başını alıp gitmek istemiştir. “Hayrola yolculuk nereye(!)” O da bilmiyor. Bilmediği için de hiçbir yere gidemeyip, olduğu yerde eşeleniyor.

İnsan ne tuhaf ve bir o kadar da yüce varlık. Öyle ki onu inceleyebilecek, tek başına bir bilim dalı bile yok. İnsan bilimi, denen şey psikoloji, sosyoloji, antropoloji gibi disiplinlerin birleşiminde anlam buluyor. E, normal; insanın kendini tanıması sonsuz bir serüvenken, birileri çıkıp başka birileri üzerine nasıl tezler geliştirebilsin. Şayet böyle bir şey olsa, üzerine en fazla antitez geliştirilen dal, insan bilimi olurdu herhalde.

Bizim insanı alıp balıkçı kasabasına koysan, eline de istemediği kadar para… O bu kez şehiri özleyecektir. Çünkü içimizi gıdıklayan bir huzursuzluk vardır hep; adını bir türlü koyamayız. Savrulur dururuz oradan oraya! Aslında, yapmamız gereken tek şey isim anneliği. Adını bir koyabilsek bu ŞEY’in…

O ŞEY kendini hissettirdikçe daha çok dışarı atarız kendimizi: bir alışveriş yapsam geçer. Yok yok, en iyisi ben ahşap boyayayım. Olmazsa seramik de yaparım. Ya da ayda bir milyar verir spor salonuna üye olurum. Tamam, bunların hepsi insana dair ve kendini ifade etmenin farklı yolları… Ama sen neyi aradığını bilmiyorsun ki! Hiçbir şey yapmasak yanıt gelecek… Ancak bizler başarının zorda yattığına şartlanmışız. Ne yazık ki bunca sene bize abuk subuk inançlar yüklenmiş. Şimdi oturup ağlamak zamanı değil. Yolda giderken de ağlarsın ama hareket et, yola koyul; içindeki ses ne diyor, kulak ver.