Toplumsal Faydamız Kadar Başarılıyız

Bizim jenerasyonun flu hatırladığı 80’lerde, ne kıymetliymiş topraktan, fabrikadan çıkarılan ürünler. Ne kadar ürünün varsa o kadar başarılısın. Üstelik o derece değerlisin.

90’larda bir “müşteri odaklılıktır” aldı başını gitti. Müşteriye mi odaklanacağız, ne olacak, hangi pozisyonda bunu yapabilirim, derken…

Şimdi sosyal sorumluluk konuşuluyor. Üzgünüm(!) ama, artık kaç ürün/hizmet sattığımız ile değil, kaç kişiye fayda sağladığımızla ölçülüyor başarımız. Zenginlik bankalarda değil, duygularda aranıyor.

Para para para, diye gezerken insanlar, biranda karşılarında sevmek, paylaşmak, yardımlaşmak gbi kavramlarla karşılaşınca şaşırıyor, elbette. Yeni düzen başarıya ulaşmak zor geliyor. Lakin bu işin zorluğu kolaylığından. 500-1000 kişilik fabrikalarda gece gündüz çalışılıyor. Mühendislik harikası ürünler… pazar araştırmaları, ücretlendirmeler, konumlandırma, satış satış daha çok satış… Birileri de çıkmış, çevreyi kirletiyorsan başarısızsın, diyor. İlahi, komedi! Ama değil.

BM’nin Sürekli İnsanı Gelişim ve Kalkınma Bildirgesi ile önemsenmeye başlanan, ancak 2000’lerde daha iyi idrak edilmeye başlanan çevre, Aids, çocuk hakları, açlık gibi konular, toplum tarafından öyle önemsendi, benimsendi ki biz kurum olarak bunlara ne kadar kucak açıyorsak o derece başarılı kabul ediliyoruz. Senin tüketicin, senin ciron ile yıllık karın ile ilgilenmiyor. Umurunda da değil. Üstelik istediğin kadar şanlı şöhretli ol, faydadan uzaksan cezalandırılıyorsun. Ha, çevreye fayda derken… Biz bayılırız yanıbaşımızdakini görmezden gelip dışarılarda şov yapmaya. Önce etrafımıza bakalım. Şirketsek önce çalışanımızı görelim. Devletsek önce vatandaşımızı… Bireysek ailemizi, arkadaşımızı… Ama hedefimiz tüm dünyaya uzanmak olmalı; koşabildiğimiz kadar koşmak… Kucaklayabildiğimiz kadar kucaklamak… Çünkü, başarının en önemli girdisi, bugün, fayda sağlamak.