Akıldan kalbe sohbetler

Etrafımda öyle çok insan biliyorum, görüyorum; öyle çok insanı okuyorum, duyuyorum ki sohbetler, dost meclisleri, kalabalıklar üzerine sızlanmalarını, hayretlerini, boşluklarını anlatan.

Bazen sohbetler tıpkı eskisi gibi ama tat vermiyor. Bazen de sohbetler çok değişmiş ama insanlar artık tatsız.

En can sıkıcı anlarımızda yanı başımızda sohbeti hoş birini arıyoruz, bir dost; kalabalık değil asla… Kalabalık sohbetlerin keyif verdiği zamanlar da geçiyormuş. Bir ikisinin tam göbek taşına oturup kikirdediği ama diğerlerinin bazen dahil dahi olmak istemediği sohbetler. Bazen bedeniniz mekandadır ama ruhunuz başını alıp çoktan gitmiştir. Çünkü anlatılan hikaye onun çoktan yaşayıp sonuçlarını gördüğü hatta derslerini dahi aldığı hikayedir. Ya da çoğu zaman ağız başka söyler niyet başka. Ağızdan çıkanlar değildir aslında asıl anlatılan, niyet önemlidir. Niyet de çoğu zaman sevgiden uzaktır. Anlarsınız da…. Yolun yolcusu olmak kolay değil, der geçersiniz.

Masa başında, iki dakikada Türkiye siyasetini değiştirdiğimiz sohbetleri düşünüyorum… Son derece akıllıca… Asi, özgürlükçü, savaşçı… Ne gerek varsa, diyorum. Şimdilerde aklın başrol oynağı filmleri izlemekten keyif almıyorum artık. Aklını kalbi ile sentezleyebilmiş, yaştan bağımsız, olgun sohbetler istiyor insan. Öyle ki bazen benim ufaklıklar ile yakalayabiliyorum bu anı. Küçükler öyle bilge ki ifade için uzun uzadıya laf kalabalığı yapmıyorlar; o nedenle paylaşımlar andan ibaret.

Sohbet masalarında hissedilen boşluk, yarımlık, eksiklik… Öğrenilmişlerin tekrarı doldurmuyor yüreğinizi. Masa başı güç savaşları, derinden, bildiğinizi bilmiyormuş gibi davranma durumları, anlamsız. Yüreğe temas etmiyor sohbetler; akıldan akıla çarpıp duruyor, bilardo topları gibi. Girecek bir delik bulamıyor çünkü amaç zaten oyunu sonlandırmak değil.

Öpüşüp koklaşıp, merhaba, dedikten sonra, masaya cep telefonlarının ve sigara paketlerinin değil azıcık da olsa yüreklerin koyulduğu sohbetler diliyorum hepimize.