DÜN-BUGÜN-YARIN

Bireysel Yalnızlıklar(!)

ONUR NUGAY

Yazacak bu kadar şey varken dünyada,uzun zamandır yazamıyordum, uzun bir süre sonra tekrar kalem kağıt başına geçmenin heyecanı içerisinde tekrar merhaba diyorum herkese...

Her nereye baksam adına yaşam dediğimiz aslında çok kısa ama bizlere çok uzun gibi görünen bu hengamenin arasında kendimize yaratacak hareket alanlarını bulmakla geçiyor ömrümüz...

Kiminin derdi başkasının sefası iken, kiminin sefası ise başkasının derdi oluverirken, çiçeklerden ve böceklerden bahsetmek istemediğim için yazamıyordum belki de...

An geliyor haykırmak istiyorsun,an geliyor bağırmak istiyorsun yapılan tüm haksızlıklara, ama ne yana baksan haksızlık, teraziyi bir türlü bulamıyorsun,kimine göre haksızlık çok büyük bir haklılık, kimine göre haklılık çok büyük bir haksızlık olabiliyor...

Kış ayını kayak yapmak için bekleyen kesimin sefası iken kar, şömine başında şaraplar yudumlanırken o güzelim manzarada, Doğu Anadolu'da evinin kapısını tıkayan ve evin önünü açmak için elleri soğuktan çatlayana kadar kar kürümek zorunda kalan bir çocuğun da en büyük belasıdır mesela..

Olaylara,durumlara nasıl baktığımızla ilgili her şey belki de.. Belki de ötekiyi aramak adına vicdan muhasebesini yitirmeden yaşayabilmek sanatı bu dünya...

Mülkiyet arzusunun ve soyunu en iyi ve en güçlü bir şekilde devam ettirme hırsı insanoğlunun doğasında olan ve belirli bir dereceye kadar normal karşılanabilecek bir husustur belki , ancak ne zaman ki insanoğlu, bu soyluluk ve güçlülük idealini yine kendi gibi olan bir insan üzerinden sağlamaya çalışır,bu durumda bütün dengeler değişir.

İnsan ne zaman ki kendi ırkını yok etmeyi göze alacak kadar ihtirasa kapılır. İşte burada başka şeyler başka diller konuşmak gerekir...

Sanayi devriminin insana ilk etapta çok iyii geldiği ve gerçekten hayatlarımızı kolaylaştırdığı gerçeği kesin. Ancak insanoğlunun hammadde arayışıyla beraber, öz topraklarında doğan ve o topraklarda doğmuş insanlara ait olan değerleri, dünyanın öbür ucundaki bir kıtadan diğer uçtaki bir kıtaya gelerek gasp etmesi de bence sonu 'izm' le biten hiç bir sistemle açıklanamaz. Hiç bir sistem bunu meşru kılamaz.

Hele ki bu sistem araçları insanı bencilleştirme kurgusu üzerine kurulmuş bir takım silahlarla donatılmışsa, zaten insanoğlunun özünde olan ihtiras duygusu daha da çekilmez daha da saldırgan bir hal alacaktır.

Günümüzde yaşanan ve en çok şikayet edilen konulardan bir tanesi 'beni kimse anlamıyor' cümleleriyle son bulan, temelinde ise aslında yine insanın kendini çok fazla özelleştirmesiyle ilgili bir yanılsamanın ürünü olan yalnızlık kahırlanmalarıdır. Bu kahırlanmaların temelinde ise insanın içe dönüş yolculuğunu yapamayacak duruma getiren bir takım engellerdir.

Ermiş olduğu düşünülen ve birisi köyde diğeri kentte yaşayan iki kardeşin, birbirlerine sordukları o çok manalı soru vardır ya hani ' Kardeşim sence köyde ermek mi zor yoksa kentte ermek mi zor ? '

İşte bu soruya vereceğimiz dürüstçe bir cevap bu yalnızlık kahırlanmalarından kurtulup, biraz daha vicdani boyutla olayları değerlendirmemizi sağlayabilir.

Gerçekten de bugün dünyamızda,bir şeyleri paylaşarak mutlu olmak zorlaşmış durumdadır. Çünkü bahsettiğim sistemin kurgusu insanı yalnızlaştırmaya ve bireysel tatmin dürtüsünü pompalayarak bunu materyale sahip olma ve sahip etme duygusuyla birleşir.

Bunu tüm insanlığa pompalayanlarda, yazımın başında da bahsettiğim, kendi topraklarında mutlu huzurlu bir şekilde yaşayan insanların sahip oldukları öz değerleri, ta dünyanın öbür ucundan gelip, onların haklarını ve özgürlüklerini gasp eden kişilerden farklı değildir.

Gönül gözünüzün açık olması dileğiyle... Gönül gözü bugünlerde ötekiyi görebilmemiz için bize en büyük rehberdir..

Ne kadar açarsak o kadar iyi...

Saygılarımla....