ANTALYANIN KAHYASI

Atatürk’ü anlamak…

ERDOĞAN KAHYA

50 yaşın üzerindeki bizler Atatürk ilke ve devrimlerini öğrenip uygulayarak büyüdük. Okul kitaplarımızın kapağında Atatürk, sınıflarımızda yine Atatürk fotoğrafları vardı. Andımızı okuyarak sınıflara girdik, hiç birimiz sonradan “andımızı okuduk” diye ırkçı olmadık.

Andımızda; büyüklere saygıyı, küçüklere sevgiyi, doğruluğu, çalışarak- üreterek toplum kalkınmasını öğrendik. Yerli Malı haftaları düzenlerdik okullarımızda. Yokluk da çekerdik ama, o haftada mutlaka anamızın çantamıza koyduğu meyvelerle kurabiyeleri birbirimize ikram ederdik. Sonra yoklukta bile komşuluk ilişkilerimiz güzeldi. Yaz aylarında yaylaya çıkan komşumuz, okullar tatil olduğu için beni de götürürdü, aile olmayı öğretti o gelenekler bana, Yörük kültürünü…

***

Gençlik yaşımıza geldik Atatürk’ün “Gençliğe Hitabesi” biz mızrak gibi girdi kalplerimize. Birinci vazifemizi yine o büyük adamdan öğrendik. Gençlere hitap ederken ilk cümlesi; “Birinci vazifen; Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyetini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir” dedi.

Hala sözümüzde duruyoruz.

Çünkü biz 80 yılda, 100 yıl da geçse Atatürk gençliğiyiz.

Ve bu yüzden de kimseye zarar vermedik… Kimse ile düşman olmadık…

Geleceği ondan daha güzel gören başka Devlet adamı gelmedi dünyaya. Ve gençliğe hitap ederken dedi ki;

“İstiklâl ve Cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın, bütün kaleleri zapt edilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dağıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şeraitten daha elim ve daha vahim olmak üzere, memleketin dâhilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hatta hıyanet içinde bulunabilirler. Hatta bu iktidar sahipleri şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasi emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr- ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir. Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi, vazifen; Türk İstiklâl ve Cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur!”

***

Peki şimdi neler oluyor?

Çocuklarımızı emanet ettiğimiz öğretmenler Atatürk’e hakaret ediyor, resimlerini kaldırıyorlar,
Bayram kutlamaları için asılan afişlerde Atatürk’e yer verilmiyor,
Okullardaki asılı Atatürk fotoğrafları, Gençliğe hitabesi çöplüklere atılıyor,
Kültür ve Turizm Bakanlığının “Çanakkale Zaferi’ni Anma Kareografisinde” tek bir Atatürk fotoğrafı yer almıyor,
Atatürk’e hakaret eden yazarların kitapları, Atatürk’ün kurduğu TBMM Kütüphanesinde rafları süslüyor, 600 vekil sesini bile çıkarmıyor,
Günümüzün gözdeleri cemaatlerin başında gelen, FETÖ’nün ana kolu Nur Cemaati'nin hocalarından Hasan Akar Atatürk'e yönelik "1938'de geberen p.ç" sözleri ile bir skandala imza atıyor ama Savcılarımız sessiz…
Atatürk'ün ismini camilerde okutulan hutbelerden çıkardılar.
Atatürk ilkelerini ders kitaplarından çıkardılar.
Atatürk stadyumlarını yıktılar, Hepsine Arena dediler
Nutuk'u suç delili yaptılar.
Ayyaş dediler.
Atatürk döneminde camiler ahır yapıldı dediler.
600 yıllık imparatorluğun reklam arası sona erdi dediler.
Andımızı yasakladılar.
Atatürk heykellerine saldırılmasına, yakılmasına göz yumdular.
Çanakkale Zaferi'ni Atatürksüz kutladılar.
10 Kasım'da saat 9'u 5 geçe kenefe gidin, Mustafa Kemal'in verdiği zararı yunan yapmazdı, keşke yunan galip gelseydi diyen, kafasında fesle dolaşan tımarhanelik herifi, tarih otoritesi, bilim adamı olarak ağırladılar.

Ama; bu yüce insanın arkadaşları ile birlikte 7 düvele karşı savaşarak kurtuluş mücadelesini kazandığını, düşmanı denize döktüğünü, yoktan bir Cumhuriyet var ettiğini akıllarına bile getirmiyorlar. Olsun o, Atatürk gençliğinin yüreklerinde yaşıyor, 80 değil, 180 yıl geçse yine yaşayacak.

Artık biz 10 Kasım’ları ağlayıp, sızlayarak değil, seni daha iyi tanımak ve tanıtmak için çaba harcayarak kutlayacağız…

Ruhun şad olsun, mekânın cennet… Işıklar içinde uyu ATA’M…