ANTALYANIN KAHYASI

Gazeteci nasıl olmalı?

ERDOĞAN KAHYA

Gazetecilerin bu soru şüphesiz önce kendisine sorması gerekir: ‘Gazeteci nasıl olmalıdır, gzeteci kimdir, ben gerçekte gazeteci miyim?’ diye…

Siz cevabınızı vermeden önce bir gazetecinin nasıl olması gerektiğini izin verirseniz meslekteki bir ağabey olarak ben vereyim:

Gazeteci; öncelikle tarafsız olmalıdır. Bir tarafta olmak zorunda kalırsa, tarafı halk olmalıdır, vatan olmalıdır.
Gazeteci; objektif olmalıdır. Gazeteciliğe önce muhabirlikle başlamalıdır. Çünkü muhabir; haberlerini iki tarafın da görüşünü yansıtarak kamuoyunun doğru olmasını sağlamalıdır. Çünkü gazeteci yorum yapmaz, kamuoyunun da tarafsız oluşması için kendisine taraflarca iletilen bilgileri katkı yapmaksızın yazar. Yani yorumu okura, kamuoyuna bırakır…
Gazeteci; bağımsız olmalıdır. Korkmadan, çekinmeden, kim ya da kimler olduğuna bakmadan doğru bildiklerini yazmalıdır. Buna editoryal bağımsızlık diyoruz. O yüzdendir ki, gazeteci yarın aleyhinde yazmak zorunda kalacağı hiçbir kamu görevlisi ya da yönetici ile sıkıfıkı, samimi olmamalıdır. O’nun adamı, bunun adamı olmamalı, hiçbir siyasetçiye biad etmemelidir. Kimsenin adamı olmamalıdır.
Gazeteci; kısaca basın özgürlüğü dediğimiz halkın haber alma ve bilgi edinme hakkını dürüstçe, istismar etmeden, eğip, bükmeden kullanmalıdır. Kullanmalıdır ki, bir zamanlar söylendiği gibi Yasama, Yürütme ve Yargı erklerinin ardından basının dördüncü kuvvet olmasını sağlamalıdır.
Gazeteci; eleştirel olmalıdır. Büyük Atatürk’ün dediği gibi; Doğruları dosdoğru yazmalıdır. Yazmalıdır ki; toplumda yanlışları düzeltme şansı ortaya çıksın. Devleti, ülkeyi, kenti, kurumları yönetenlere yol gösterici olsun. Eleştirdiği kişi ve kurumlar tarafından beğenilmeyebilir, o’na kızanlar olacaktır. O yüzdendir ki gazetecinin dostu olmaz. Ya da bazılarının tarifi ile gazeteciden ne dost, ne de post olur…
Gazeteci; araştırmacı olmalıdır. Yoksa araştırmacı gazetecilik denen bir olgu yoktur. Gazeteci araştırmacıdır zaten. Araştırma yapmadan, tarafları dinlemeden kulaktan duyma yazıları yazanlara gazeteci denmez, olsa olsa ‘dedikoducu’ yaftası yapıştırılır.
Gazeteci; para ve menfaat karşılığı yazı yazmaz. O yüzdendir ki; gazetelerin tarafsız olabilmesi için Demokratik ülkelerde Devlet tarafından sübvanse edilir.
Gazeteci; kamuoyunu temsil ettiği ve kamu görevi yaptığı için yazdıkları yüzünden hapse atılmazlar. Özgür ülkelerde yazarlar vatana ihanet dışında düşündüklerini özgürce yazmalıdır. Bu durum bir ülkedeki fikir ve düşünce hürriyetinin derecesini ortaya koyar. Yoksa henüz yayınlanmamış bir kitap, ya da yazılmamış bir yazı için kimse yargılanamaz.
Bütün bu vasıflar belki yetmez. Şimdi kafanızdan geçenler okuyor gibiyim. Üstelik bazılarınızın; ‘Böyle gazeteci var mı?’ diye sorduğunuzu da sanıyorum. Gelin o zaman bir gazeteci tarifi de tapalım:

Ve Gazetecinin tarifi

Büyük üstat, duayen gazeteci, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC) ve Hürriyet’in kurucusu rahmetli Sedat Simavi’ye bir gün genç gazeteciler, gazeteciliğin tarifini yapmasını isterler.

Şu tarihi cevabı verir;

‘’ Gençler, gazetecilik zor ve meşakkatli bir iştir. Ama bir o kadar da zevklidir. Kalemine daima sadık kal, sakın satma, gerekirse kır’’

Başka söze gerek var mı bilemiyorum.

Günümüze geldiğimizde gazete ve gazetecilerin ne durumda olduğuna bakmak bile istemiyorum. 60’lı yıllarda; hükümetin yanında yer aldıkları ve hükümet aleyhinde yazan meslektaşlarını bile çekinmeden tehdit eden, hedef gösteren ve adlarına ‘Besleme Basın’ dedikleri gazeteciler tarihimizim her döneminde boy göstermeye devam ediyor. Sadece isimleri değişiyor. Tıpkı günümüzdeki havuz medyası dedikleri gibi…

Bu bayram sabahında içinizi karartmışsam özür dilerim. Yine de yaşam devam ediyor. Sağlıklı ve mutlu bir bayram günü diliyorum.

Not: Bu yazı Anadolu Bayram Gazetesi’nde 2ç Bayram günü yayınlanmıştır