Esnaflar, Yayalar ve Kaldırımlar!..

Yaşam alanımızın her geçen an kısaltılması, kapatılması, işgal edilmesi karşısında çaresiz kaldığımızın ne kadar farkındayız!... Ne kadar nefes alma duvarlarımızın üzerimize yıkıldığının ayırımındayız ve her geçen gün olanaksızlaşan şeylerle, ömrümüzü tehdit eden gerçeklerle, göğsümüzü daraltan sinyallerle kısalan ömür elbisesinin içerisinde boğuluyoruz da, ‘Bir kurtaran yok mu!' diye feryat edemiyoruz.
Artan nüfus dedik, kalabalık bir ortamda boğuluyoruz dedik, nefes alanlarımız yok ediliyor dedik. Dedik demesine ya, ne yapıyoruz bu olumsuzlukları gidermek için, bunları azamiye indirip bir parça daha nefes almak için. Toplum olarak geyik muhabbetini seviyoruz ve bu şehrin neresine giderseniz gidin, hangi semtinden geçerseniz geçin bütün dükkânların önü, alışveriş mekânlarının çevresi bu görüntülerle donatılı bir şekildedir ve ne belediye, ne ilgililer bunu önleme yolunda bir işlem yapabiliyor, esnafların çoğunun rahatsız olduğu bu durum yaya ve kaldırım işgaliyle çığrından çıkıyor, sorun her geçen gün büyüyor.
Yönetmelik ne der, hangi yasak bu olumsuzlukların üstesinden gelir burası ayrı bir nokta. Ancak bir turizm şehrinde işyerinin önüne masa, sandalye ve sehpa koyarak geleni geçeni izlemek, deyim yerindeyse dikizlemek bize has bir durum. Çağdaş ve medeni şehirler seviyesine ulaşmamız için çok şeyin üstesinden gelmemiz gerekiyor ve sözünü ettiğim durum bana göre ‘devede kulak' bir mesele ve biz asıl küçüklerinden başlayarak, küçük sorunların üstesinden gelerek o sözünü ettiğim seviyeye ‘belki' ulaşabileceğiz.

Çıkın dolaşın ve bu olumsuzlukları kare kare resmedin. Gazeteci, köşe yazarı, ya da bu konulardan dertli biri olmanıza gerek yok. İşyerleri ile kaldırımları birleştiren, kaldırımlar ile yayaları birbirine ekleyen o daracık alanda ilerlerken, sağda solda konuşlanmış esnafların, ya da onların ziyaretçilerinin kimi meraklı, kimi de rahatsız edici bakışlarından kurtulduğunuzda çok şeye hak vereceksiniz.
Bu kentin her karışı parsellenmiş ve yaşam alanlarımız inanın iç içe geçerek katmanlarla sıkıştırılmış. Bu kentin nefes alma alanları deyim yerindeyse yağmalanmış ve nereye gitsek birilerine hesap verir hale gelmişiz. Oturun bir banka, gelip geçen insanlara bakın. İçinizden sayın ve 1 saat boyunca hem aşağı, hem de yukarı gelip geçen insanlardan tanıdık bir simayı bir köşeye ayırın. Bulamadınız değil mi, haklısınız. Bunu ben de yapıyorum çok zaman ve bu kentin içerisinde ne kadar yalnız kaldığımız hissine kapılıyorum.
Gidin İstanbul'a, İzmir'e, Ankara'ya… Esnaf son derece saygılıdır yayaya ve bu yolda yürüyen insanlara. Hiçbir şekilde kendi alanının dışarısına çıkmaz ve bunun mücadelesini çoktan verip karşılığını almıştır. Saat Kulesi'nin oradaki oturma gruplarından aşağıya inen minik bir merdiven vardır. O merdivenden aşağıya inerken müşterilere neredeyse sürtünerek inersiniz ve bu durum kaldırım işgalinin en bariz örneğidir. Yayaların yürümesi için ayrılan yollarda ya birkaç masa, ya birkaç kişi veyahut araçlar bulunmaktadır ve bu durum bu kente hiç, ama hiç yakışmamaktadır.
Sizlere, bizlere, o yabancılara, yani kısaca bu kentte yaşayanlara naçizane önerim şu: ‘Hepimiz bu kentin bir parçasıyız. İşyerlerimizin önüne kamp kurmak yerine, gelin uygun bir şekilde, kimseleri rahatsız etmeden yeniden bir çeki düzen verelim bu olumsuzluklarımıza. Masamızı içeriye atalım, çayımızı, sigaramızı uygun bir şekilde yudumlayalım ve tavla, okey muhabbetlerini bir köşeye bırakalım. Gelip geçen yayaların nefes almalarına engel olmadan, onları taciz etmeden yaşantımıza devam edelim.
Cezai yaptırımlarla hiçbir şeyi çözemeyiz. Yetkililerin işini kolaylaştırma adına, onları daha önemli meselelerde görme adına bunu yapabiliriz, yapamayanları da uygarca uyarabiliriz. Bu bizim vatandaşlık görevimiz ve bu kentte yaşayabilme mecburiyetimizdir…
Sevgi, saygı ve dostlukla…