(Altın Çocuk) Hüsamettin Kural'ı kaybettik!..

Ansızın bir haberle sarsıldık önceki gün. Daha birkaç gün önce gazetemize uğrayıp, köşe yazısını bırakarak bizlerle ayaküstü sohbet eden ve bizleri ansızın terk eden Antalya'nın ilk müzisyenlerinden, (Altın Çocuklar) grubunun üyelerinden Hüsamettin Kural'ı yitirmenin derin üzüntüsünü taşıyoruz şimdi.
Onunla tanışıklığımız çok uzun yıllara dayanır. Cumhuriyet Meydanındaki Derya Motel ve Büyük Otel'de sahne alan ‘Altın Çocuklar''ın Hüsamıydı o. Tolgan, Servet, Mehmet ve Bora'yla birlikte proğram yapardı. O grubun Bateristiydi. Gazetemizin köşe yazarlığına soyundu yıllar sonra. Rahmetli Tarık Akıltopu'nu gazetemizde sık sık ziyaret eder ve onun, ‘Ulen Hüsam, Bateristliğin de, yazarlığın da dört dörtlük. Sanat senin ruhunda var' iltifatlarına, ‘İlahi Tarık amca. Senin yanında bizlerinki devede kulak' dediği, keyifli sohbetlerine bizler de katılırdık.

Bir yazısında dile getirdiği ve bizleri nostaljik bir yolculuğa götürdüğü o döneme ait bir yazısını paylaşıyorum izninizle. Onun kaleminden aynen aktarıyorum; " Bir gün, şöyle keyifli olduğum bir gün; oturup karıştırınca eski resimleri, karşıma çıktı Antalya'mın ilk müzik neferleri..Daha bıyıkları yeni terlemiş,oldukça tıfıl liseli gençlerdi bunlar. Müzik onlar için her şey demekti;nefes,su,ekmek,gibi, Elvis'ti,Cliff''ti,Frank'dı ilk aşkları,ilk sevgilileri.. Güneyden,Toroslar'dan Anadolu'ya yükselen bir ses,
Servet'in o güzeller güzeli sesiydi. Her akşam falezlerin üstünden Ak Deniz'in dalgalarında dolaşan"Altın Çocukların"nefesiydi..
Tam kırk dört olmuş dile kolay hatırlamak bile zor. Gidiverince o şahane yıllara,inanın yüreğimde yanar ateşten bir kor.. Derya Motel,Büyük Otel, Şehir Kulübü;Adnan ağabeyin yeri "Fuaye" hiç unutulurmu..!!
Bir "Bora" vardı bizde bas gitar çalardı,çalarken de etrafına konfetiler gibi neşe saçardı.. Ya"Tolgan"ona ne demeli, çalarken solo gitarını sanki okşardı,tüm izleyenler bu olaya hem şaşırarak hem de gıpta ile bakardı .. "Servet"'in bütün şarkıları iz bırakırdı gönüllerde;kalpler sevdalı,yürekler dağlanırdı o romantik nağmelerde.. "Mehmet Deniz" çoğu kez orgun üstüne eğilip dans ederken,yoktur artık o anda sahnede ne gam nede keder..
Bendeniz en arkada davulların arasında ve unuturlar beni orada, dostlar hep kendi havasında..
İşte eski bir resmin bana söyledikleri,kulak verirsen eğer konuşur sanki.. Anlatır, anlatır sana hikayesini hatta resmi çekenin adını bile yazar sol alt köşede.. Sen de yıllar yıllar sonra okumaya çabalarsın yakın gözlüğünle ama yarısı silinmiştir,olsun bana o günleri yaşatan fotoğrafçıya sessizce bir teşekkür gönderirsin…
Belki duyar, belki duymaz.!! Çoğu kez üzülürsün…"
Evet. Hayatın şok eden şamarı karşısında ne yazacağını bilemiyor insan. Onun değişmez kaidelerini kabullenmek, onulmaz tabuları karşısında restleşememek ve göğsümüzde derin bir sızı bırakan bu tür haberleri hazmetmek zorundayız. Onun sıra dışı yaşamına şahit olup ve yakalandığı bir rahatsızlık nedeniyle ameliyat masasına uzanıp, bir daha kalkamadığı o değişmez gerçek hepimizin başında ve kimin nasıl öleceğini Allahtan başka kimse bilemiyor.
Hayatla yaptığımız o bildik dansın kimi partneri, kimi de izleyeni oldukça sevinçlerimiz ve üzüntülerimiz karşısında her yol oraya gidiyor ve bizler onun bir anlamda misafirleriyiz. Yaşamdan haz alabilmek adına, onunla barışık yaşayabilme adına ‘az yaşasak da, çok yaşasak da, bir gül ölüm gelecek başa' felsefemizi asla bir köşeye bırakmamalıyız ve hep bu gerçekle yaşamalıyız.
Çevremizdeki tanıdıkları, dostları birer birer yitiriyoruz. Umut ekmeğine çaldığımız yaşam lezzetiyle lokmamız zehir, yutkunuşlarımız lal oluveriyor kimi. Daha dün selam verdiğimiz, selamını aldığımız bir dostun, sevdiğimiz bir insanın namazını kılıp, fatihasına eşlik edip ve tabutuna omuz verirken düşünün, hep düşünün. Hayat hızla akan bir su ve ruhumuzun her zerresine onu doldurup yudumların hazzını yaşayın. Bize biçilen ömür elbisesini eskitene kadar üzerimizde taşıyıp, o değerli mintanın kıymetini bilin.
Ruhun şad, mekanın cennet olsun Hüsamettin Kural. Nur içinde yat.
Sevgi, saygı ve dostlukla…