“Hayat Devam Ediyor!”..

Yine bir bayramı geride bıraktık. Mutluluk, sevinç ve sevdiklerimizle kucaklaşma faslı tüm görkemiyle sürerken Gaziantep’te meydana gelen o üzücü olayın şokuyla bir kez daha yıkıldık, terörü lanetledik, yüreğimizdeki isyanla bu durumu yine sineye çektik.
İnsanoğlu her şeyi unutan garip bir yaratık. Neleri sineye çekmiyor, ne olayları hafızasında öğüterek hayatına devam etmiyor ki!.
Garip bir yaratılışa sahip olduğu için ne felaketler, ne katliamlar, ne savaşlar gördüğü halde, ‘Hayat devam ediyor’ gerçeğinden yola çıkarak, mezarlara gömdüğü ölülerini unutarak, yüreğine taş bastırarak yaşamına devam ediyor.
Bayramda Gaziantep’te meydana gelen o katliamın izleri de bir müddet sonra unutulacak. İnsanlar kaybettiklerine birkaç gün ağlayacak, ardından hayat tüm akışkanlığıyla yine kaldığı yerden, yine o sırlı kaynaklarından süzülerek hazin bir yolculuk gibi akıp geçecek.
Yine yıllar önce inanılmaz bir patlama ile Antalya’da da yaşanmıştı buna benzer bir olay. Belediye İşhanı önündeki patlama kulakları sağır edercesine gerçekleştiğinde ‘Ne oluyor!’ diyerek koşup gitmiştik. Oraya ulaştığımızda insanlar kanlar içerisinde yerlerde, işyerleri harap bir vaziyette, araçlar ters dönmüş, cam ve çerçeveler inikti ve gördüklerime inanmak inanılmaz derecede zordu.
Birilerinin bir şey yapması, bu ölümleri, saldırıları ve bu iğrenç olayları önlemesi, bitirmesi gerekmiyor mu!. Sessiz, kendi kabuğumuzda, her türlü olumsuzluğu anında öğüten bir toplum olduk gerçekten. Sesimiz çıkmıyor, kendi içimizdeki isyanı dışa vuramıyoruz. Terör olayları amacına ulaşma yolunda prim yapmasın diye, failler güçlenmesin diye oturduğumuz yerde ahkâm kesmekten bihal olduk, ancak çözüm konusunda inanın sınıfta kaldık.
Fatih Terim’in dediği gibi; “Ne oldu arkadaşlar bize!. Neden sesimiz çıkmıyor, tepki gösteremiyoruz, çözüm konusunda eli kolu bağlı oturuyoruz. Ne zaman dinecek bu kan ve gözyaşı yağmuru!. Neden bu hassas konularda prim veriyoruz eli kanlı insanlara!. Neden insanlık suçu işleyen örgütlere “Dur” diyemiyoruz!.
Yarın nerede bir saldırı yaşanacak, nerede bir patlama sesi duyulacak ve kaç kişi ölecek, kaç kişi yaralanacak!. Tüm bu korkuların kucağında ne kadar yaşayacağız bilmiyoruz. Bildiğimiz tek şey bu gözyaşı yağmurunda ıslandığımız, bizi bu korkulardan, endişelerden koruyacak bir çabanın gösterilmemesi.
Galiba en hazini de bu!!!.
Sevgi, sağlık ve mutlulukla…