Kadınlar günü mü?

Bugün kadınların günü…

Çok şükür bir günümüz var.

O da olmasaydı, hakkımızı aramayacaktık demek ki…

Neden böyle bir güne ihtiyaç duyulmuştur?

Hikayeyi bilmeyeniniz kaldı mı?

Sanmıyorum…

Peki, neden hala böyle bir gün vardır ve o gün sivil toplum örgütleri, “kadın hakları”, “şiddete son”, “kız çocukları okumalı”, “kadının ekonomik gücü olmalı” gibi ana başlıklarda çeşitli organizasyonlarla seslerini duyurmak için çabalar dururlar?

Çünkü o başlıklar hala kadınların başında kara bulutlar gibi dolaşmalıdır…

Yazık ki durum budur…

Şimdi, biz kadınlar hadi çıkalım bugün ortalığa da 24 saat boyunca yaygaramıza devam edelim. “Bakalım sonuç ne olacak?” diye de merak edelim. Olacak iş mi? Merak edilecek bir şey var mı? Bir sene önce ne olduysa yine o olacak. Bir sonraki gün, her şey aynı tas, aynı hamam…

Birgün, her şey sil baştan olursa, kadın erkek ayrımından kurtulabilirsek, kadın haklarından değil, insan haklarından dem vurabilirsek, memleketin her bir köşesinde kız çocukları tıpkı erkek çocuklar gibi okulun yolunu normal bir şekilde tutabilirse, siyasi partiler listelerinin başına hak eden kadınları korkmadan yerleştirebilirse, meclisteki kadın milletvekili sayısı, erkeklerin sayısıyla denk düşerse, evde, işte, sokakta kadın tacizden ve şiddetten kurtulabilirse, çalışan kadın sayısı daha da artar ve imkanlar düzelirse, 8 Mart’ı kadınlar günü değil de, “medeniyet günü” hatta “bayramı” olarak kutlayabiliriz…

Dolayısıyla, benden bu günü kutlamamı filan beklemeyin. Şikayetlerimiz ortadan kalksın; biz kadınlar da bunun için bir gün değil, 365 gün mücadelemizi başarıyla verelim, bırakın kutlamayı kalkar göbek atarım…

Ama bugün kadınların değil, “kadınlar günü” ayıbının müsebbiplerinin günüdür.

Onlar kim mi?

Onlar kendilerini bilirler…

Sevgiyle kalın…