Black or White her neyse, O öldü…

Hangimiz en az bir şarkısını bilmeden büyüdük? Hangimiz O’nun gibi dans etmeyi hayal etmedik? Hangimiz “O’nun kadar büyük bir starın hayatı nasıldır acaba?” diye aklımızdan geçirmedik…

Çocukluğumun, gençliğimin bir simgesi daha tarih oldu… “Ne çok konuştuk O’nu?” diye geçirdim aklımdan öldüğünü duyduğumda. Ne yalan söyleyeyim, gerçek anlamda hiç tanımadığım ama hayatının her aşamasını bildiğim bu adamın ölümü, bende bir yakınımı kaybetme hissi uyandırdı… Ben de tahmin etmezdim bu kadar üzüleceğimi ama üzüldüm… Çok üzüldüm hem de…

Sonra düşünmeye başladım. 50 yaşında bir ölüm… Ve yalnız bir ölüm… Bütün büyük starların benzer kaderi olmak zorunda mı?

Kimi “cilt kanserinden öldü” diyor, kimi “kalp krizinden”, kimi “aldığı ilaçlardan”, kimi “evinde doktor varken neden kurtarılamadı?” diyor. Herkes bir yorum yapıyor ama sonuç değişmiyor… Michael Jackson öldü…

Bir zamanlar “ben kötüyüm” diye tüm dünyaya haykıran, beyazlar dünyasında zenci bir star olmanın bedelini zaman zaman çok ağır ödeyen bir zenci “çocuk” öldü. “Çocuk” diyorum çünkü onu hep bir çocuk gibi gördüm, aklımda hep öyle kaldı benim… Ve o çocuk öldü sonunda…

Yıllarca özendiği beyazlar gibi olmak adına beyazlatmaya çalıştığı cildinin ona son oyunu muydu bu? Yoksa tacizci ilan edildiğinde alıştığı ağrı kesici müptelalılığı mı? Yoksa kalbi önündeki bir dizi konser stresine dayanamadı mı? Neyse ne? O öldü…

Ardında “Billie Jean, Beat It, Thriller, Bad, Black or White, Smooth Criminal, The Way You Make Me Feel, Rock With You, Wanna Be Startin' Somethin', Man in the Mirror, Don't Stop 'Til You Get Enough, Human Nature, Dirty Diana, Remember the Time, You Are Not Alone” gibi binlerce şarkı bırakarak gitti…

Şarkılarını dinlemeye devam edeceğiz ama onu bir daha kimse kanlı canlı izleyemeyecek. Hiçbir gazeteci ölümü haricinde başka bir haber daha yapamayacak…

Ancak oturduğumuz yerde ahkam keseceğiz onu sevenler ve sevmeyenler olarak…

Ama sevsek de sevmesek de, bir gerçeği değiştiremeyeceğiz: Bu adam bizim yıllarımızın simgesi oldu, yıllarımızın…

Çocukluğumun…

Gençliğimin…

Hayatımın bir döneminin simgesi…

Yok artık…

SABAH AKDENİZ’DEN ALINMIŞTIR