Hoş geldin Ömer

Zaman ne çabuk geçiyor…

Bu akşam özel bir törenle üst katıma yerleşip, yazımı yazdığım şu anda odasında mışıl mışıl uyuyan Ömer, hayatımıza öyle sükseli ve telaşlı bir giriş yaptı ki hepimiz bir gün öncesini hatırlamıyoruz artık. Varsa yoksa Ömer… Normalde uykusuzluğa hiç tahammülü olmayan sevgili arkadaşım Esra, bu minik meleğin çıkıp gelmesinden itibaren tam üç gündür uykusuz… Ama ben bu kadar mutlu, bir o kadar da yorgun bir insan hiç görmedim…

Günlerden 24 Ocak… Buket ve Esra beni arayıp “Test sonucu pozitif” dediklerinde donup kaldım, ne diyeceğimi hiç bilemedim. Daha gelin olmadan tanıdığım, grubumuzun en küçüğü olmasına rağmen, en bilmişimiz olan, benim de tatlı, küçük kardeşim kadar yakınım, zaman zaman akıllar aldığım sevgili Esra’m, artık anne oluyordu demek... Bu bir şoktu; yaşadığım en güzel şoklardan hem de…

O güzel haberi aldığımız akşam Cemal kardeşim, baba olacağının mutluluğu ile havaya girerek tüm yakın dostlarını (yani bizleri) Lara Balıkevi’ne yemeğe götürdü. Ertesi gün klasik “Shakespeare özel lak lak saatleri”mizde, artık dört kişiydik… Dokuz ay çok çabuk geçti. Ama geriye Buket, Esra ve benim hatıralarımızdan silemeyeceğimiz harika anılar bırakarak tabi… Hep beraber, çok keyifli bir hamilelik geçirdik (!) Zavallı Esroş, bizi kırmamak için hamileliğinin son haftasına kadar bizimle Aura gecelerinden de geri kalmadı; köşede havalı ve güzel bir anne edasıyla kraliçeler gibi oturdu. Böylece bizim Ömercik de gece hayatı ve Erkan Güleryüz’le erkenden tanışmış oldu.

Dokuz ay boyunca asla unutamayacağım iki şey var: Esra’nın bize her gün sorduğu ve bizim usanmadan cevaplamak zorunda olduğumuz iki soru… Birincisi Esra’nın vücudundaki ödem olayı, ikincisi aldığı ve çok zannettiği kiloları… Canım Esra’m, bir de duygusal oldu ki sormayın, her şeye ağlar olmuştu.

Ve son günler derken bizi çok merak eden Ömer daha fazla içeride kalmak istemeyince, 09.09.2008 sabahı “Yeter artık, çekilin yolumdan, ben geliyorum” deyip, annesini doğru hastaneye gönderdi. Bu arada Esraların alt komşusu olan ben, çalan hiçbir telefonu duymayıp nerdeyse doğumu bile kaçırıyordum. Ev alma komşu al diye boşa dememişler.

Neyse ki, kolay bir doğum oldu.

9 ay Esra’ya bakan doktorunun da 3 günlük kongreye gideceği tuttu. Allahtan Şennur’un doktoru hızır gibi yetişti… Ve Ömer geldi, hoş geldi, sefalar getirdi hepimize…

Esra doğuma giderken heyecan, mutluluk ve korku, hepsi birbirine karıştı. Ona bir şey olacak diye dehşete kapılıyor, Ömer’e kavuşacağımız için de heyecan ve mutluluktan uçuyordum. Öyle bir duygu ki bu, anlatması çok zor, herhalde sadece yaşayanlar bilir. Benim güzel arkadaşım, gerçek bir anne oluyordu… Gerçekten çok etkilendim… Şu satırları yazarken bile gözlerim doluyor, boğazım düğüm düğüm oluyor…

Sevgili Ömer’im, seni çılgın gibi seven, bir çılgın Yasemin teyzen var. Büyümeni dört gözle bekliyor. Eminim çok karizmatik bir çocuk olacak, çok kızın yüreğini hoplatacaksın. Ama senden tek isteğim; çok iyi okuyup, iyi ve hayırlı bir evlat olman. Bir gün annen sakladığı yerden çıkarıp bu satırları sana okuttuğunda, inşallah ben hayatta olurum… Hatta belki birlikte okur güleriz. Belki de ben ağlarken sen bana takılır, şakalar yaparsın…

Çok sevilen bir çocuk olacaksın. Çevrendeki herkes, annen, baban, ben, hatta hepimiz, seni daima seveceğiz… Belki de hepimizin özleminin cevabı olacaksın…

İyi ki doğdun. Bahtın da yolun da açık olsun. Hayat sana daima, şimdi senin ona melekler gibi gülümsediğin gibi gülümsesin. Ömrümüz yettiğince yanında olacağız, sen düşerken tutmak, gülerken sana katılmak, ağlarken üzüntünü paylaşmak için…

Sevgili dostlarım Esra ve Cemal, ikinizi de tebrik ediyorum… Bu büyük sevincinizi sizinle beraber paylaştığım için çok mutluyum… Çok iyi birer anne ve baba olacağınızdan eminim. Siz de her ne kadar doğuma giderken telefonu duymasam da her zaman Ömer’in Yasemin teyzesi yada halası olarak yanında olacağımdan emin olun…

Aramıza hoş geldin ÖMER

Sevgiler…