Kadriye’den Dünyaya

Tarihimizde önemli yeri olan 26 Ağustos’a, Antalya için bir anlam daha yüklendi. Antalya’nın ikinci, vakıf ve özel anlamında ilk üniversitesinin temeli Kadriye’de atıldı.

Antalya Kültür ve Eğitim Vakfı’nın Kadriye’de inşa edeceği Antalya Üniversitesi’nin temel atma törenini izledik. Bu anlamlı günde tarihe tanıklık eden şanslı insanlar arasında sayılırız.

Şu anda tarla, çöplük karışımı görümündeki kampus alanına gelindiğinde, AKEV’lilerin ne kadar zor bir işe soyundukları anlaşılabiliyordu. Belek turizm merkezinin hemen arkasında, Kadriye beldesinin yerleşim alanının hemen bitişiğinde, yakın tarihe kadar molozların döküldüğü alanda üniversite kurmak kolay bir iş değil.

Arkada bir sermaye grubu var mı? Görünürde yok. Kim var? Heyecanla uğraşan, koşturan bir avuç eğitim gönüllüsü. Bu manzarayı görünce Köy Enstitüleri aklımıza geldi.

Köy Enstitüleri, cumhuriyetin ilk dönemlerinde, 1940’lı yılların başında, zor koşullar altında kuruldu. Hedef, karanlıktaki Anadolu’yu aydınlatmaktı. Bunlardan biri de o dönemde adı Karanlık Sokak olan Aksu’da idi. Aksu Köy Enstitüsü’nün ilk fotoğraflarına bakıldığında tıpkı Kadriye’deki Antalya Üniversitesi’nin kampus alanı gibidir. Ağacı, yeşili olmayan bomboş bir arazi görülür. Bir de okul binalarını yapan bir avuç eğitimci ve köylerden gelen kara kuru öğrenciler vardır.

Sonucu hepimiz biliyoruz. 1940’ların eğitim gönüllüleri, kısa dönemde başarı öyküleri ortaya koydular. Bırakın kendi okullarını, Anadolu’ya yüzlerce okul inşa ettiler.

Antalya’da üniversite kurmak için harekete geçen AKEV’liler de sonuçta 300 kişilik bir vakıf. Güçlerini bir araya getirerek, yardımlaşarak, imece yöntemi ile üniversite hayali peşindeler. Bu hayali gerçekleştirmek için çok sayıda engeli aşarak bugüne geldiler. Birçok kişinin imkansız sandığı temel atma aşamasına ulaştılar..

Bundan sonra işleri daha da zor. Devasa bir inşaatı tamamlayacaklar. AKEV’lilerin bunu da başaracağına inanıyoruz. 2010 yılında sloganlarını yaşama geçirmiş olurlar, “Kadriye’den Dünyaya Merhaba” derler.

Sütçü beygiri ve kırat

Bugünlerde siyaset dünyasında ilginç bir gelişme yaşanıyor. Zaten sıkıntıda olan merkez sağda, DYP’nin, daha doğrusu eski DYP’nin mirasının paylaşım kavgası var.

Bilindiği gibi 2007 seçimleri öncesi başarısız ANAP birleşmesi sürecinde DYP adını DP’ye dönüştürdü. 22 Temmuz 2007 seçimlerinde yüzde 5 oy alan DP’liler, Adalet Partisi ve DYP’nin misyonunu sürdürdükleri iddiasındalar.

DYP’nin DP’ye dönüştüğü günlerde ilginç bir olay yaşandı. İsim değişikliğine itiraz süresinin bittiği gün, DP’liler bir yöneticiyi DYP’nin isim hakkını alması için İçişleri Bakanlığı’na gönderdiler.

Görevlendirilen yönetici, çocuğunu okula bıraktıktan sonra bakanlığa uğrayınca sürprizle karşılaştı. Mesai başlar başlamaz gelen birilerinin DYP’nin isim hakkını elde etmek için dilekçe verdiği ortaya çıtı. DP, kırat amblemli DYP’yi birilerine kaptırdı.

Şimdi o birileri, ülke çapında örgütlenmek peşinde. DYP, kısa süre önce Antalya’da örgütlendi. İl başkanlığına, daha önce DYP ve DP Muratpaşa Beldesi Örgütü’nde yöneticilik yapan Yiğit Zeki Öztürk getirildi. Şimdi de ilçelerde örgütleniyorlar.

Yalnız burada bir sıkıntı var. DP’nin ambleminde şaha kalkmayan kırat var. DYP’nin amblemi de kırat ama şaha kalkmış olanı.

Her iki parti seçime girse özellikle kırsal kesimdeki seçmenin aklı karışacak. Hangi ‘kırat’a oy vereceğini şaşıracak. Ciddi bir kriz olacak. Zaten yüzde 5’e inen oyların bu şekilde bölünmesi ayrı bir sıkıntı.

Yeni DYP’liler bu sıkıntının farkında olmalı ki, DP’nin kıratını aşağılıyorlar. “Bizimki şahlanan kırat, onlardaki sütçü beygiri” diyorlar.

İlk bakışta hiç hoş olmayan, kavga çıkaracak bir benzetme gibi görülüyor. DP yöneticilerinden hiç ses çıkmaması da ilginç. Bu tanım yakında kamuoyuna mal olursa ne yapacaklar acaba?..