Hüzün

Duyduğumla söylediğim

Söylediğimle sustuğum

Sustuğumla düşlediğim

Düşlediğimle unuttuğum/Arasında

Octavio Paz(1976)

Şiirler, okuruna sorular ve yorumlar için açık kapı bırakır ya o bakımdan şiirleri yazanından çok benimmiş gibi iliklerimde hissettiren bu duruma bayılırım. Oktavio Paz’ın ozanlığı bu durumuma tavan yaptırır yorum yapma hal ötesinden aksiyona dönüşür. Ne zaman eski ile yeni arasında kalsam, ne zaman geçmişten günümüze ulaşmış uygarlıkların izini sürsem bu dizeler eşlik eder duygularıma.

Benim kuşağımın 1960-1968’in içinde olanlarla ilişkide olması,1978’i bizzat en göbeğinde yaşamış olması,1980 sonrasının siyasi ve ekonomik hayatına şekil verenlerin bu kuşaktan olması ve sonrasında Z kuşağına doğru her ilkin ucundan bucağından kullanıcıları durumu benim bu halimin açıklaması olabilir.

7 Ekimde Alanya’da yapılan Alanya Triatlonunu izlemek üzere gelen ANSİAD üyeleri ile değerli Hocamız Giray Ercenk’in rehberliğinde bir kültür gezisi yaptık. İç Kaledeki Kültür Evinin kapısı önünde Giray Ercenk’in “Damdaki Deve Sürüsü” kitabından evin sahibesi yaşlı kadınla ilgili yazmış olduklarını okurken kendimi yine bu dizeleri mırıldanırken buldum.

Duyduğumla söyleyecek pek bir şey bulamamıştım. Sustuğumla düşlediğim arasında Anadolu topraklarından aldığım genlerimle baş başa kaldım.

Çünkü biz Türkler konuşmak ve dertleşmek için bir araya geliriz. Dertleşmek doğamızdadır geri dönüşleri gerektirir ve unutmamızı engeller geçmişte kalanları ve çözüm bile üretebiliriz. Giray Hocamla yaşlı kadının dertleşmesinden O’nun ruhunu şad eden yıkıntıdan ayaklandırılmış evin önünde Mutlu ve şen olmayı erteleyen halimizi düşünüyorum ve yaşlı kadının gençliğinde ve sonrasında mutlu ve şen olmayı hiç ertelemediğini hatta bu haline alaycı bir üzüntünün eşlik etmiş olduğunu düşlüyorum.

O Pazar günü Alanya Triatlonuna gitmek üzere girmeden ayrılmıştık kapının önünden. Geçen hafta yine gittim o eve. Duvarlarına dokundum. Bahçedeki zeytin ağacının dibinde oturdum.

Evin balkonundan kızıl kuleye, oradan sonsuz gibi duran Akdeniz’e baktım ve genlerimize şükrettim. BizTürkler teslim olmayız üzüntüye üzüntüden kurtulmak için alternatif çıkış yolları ararız. Bu evin ilk sahibinden son sahibine kim bilir neler yaşanmıştı ama ben son sahibesinin bu evin balkonunda “ “düşlediğimle unuttuğum/Arasında”ki hüzne hayran kaldım.