TÜRKOLOG

Tevfik Fikret’i Gördüm Rüyamda!.. (1867-1915)

MUHARREM YELLİCE

14 Mart 2006, Tıp Bayramı bugün.

Kızım Begüm Han’la, Dr. Damat Volkan geldi bize

Yalova’dan.

Dr. Damatdan dolayı Biliyorum bugünün,

Tıp bayramı olduğunu. Günüde kutladık akşam.

Sağlıktan, tıptan dünyanın ahvalinden söz etti uzunca.

Damat ağzı laf yapan insanları ve dünyayı algılayan bir psikiyatrist.

Gecenin geç vaktinde odalarımıza çekildik.

Karanlık gecelerden, süzülüp gelmiş bir ulu ruh girdi rüyama…

Tevfik Fikret’i gördüm Rüyamda…

Koca Fikreti,Tevfik Fikret’i !...

Anlattım sabah kahvaltısında rüyamı…aile efradına!

Hayırdır baba ;

“İki yüzyıl önce ölmüş bir adamın ne işi var rüyanda?…”

dedi kızım.

“Baban uçuyor, bugünlerde Kızım” dedi eşim.

Niye girdi ? Koca Fikret rüyama? Düğün değil bayram değil.!

Ben rüyamda babamı Bile görmüyorum.

Zaten çok rüya da görmüyorum.

Hayırdır inşallah…

Rüyanın bilimsel analizini yaptık damatla.

Freud,Yung ve Adler’den lafladık.

Rüya için psikanalistler;

Dilek gerçekleşmesi, bilinç altına açılan kapı,

Bastırılan duyguların dışa vurumu,

Fiziksel dünyamızın zihinsel boyutu,

Kişinin bastırılmış duygularının dışa yansımasıdır.

Zihnin bilinç dışına ulaşan yoludur.

Uyku sırasında bilinç dışı zihinsel işleyiştir.

İnsanın zihinsel ve bedensel özellikleriyle ilgili bir konu ve olgudur.vs.Diyorlar

Bu gece bilinç altında açılan kapıdan Tevfik Fikret’e ulaştım.

1968-1972 yıllarında prof.dr.Mehmet Kaplan sevdirdi bize Fikret’i.

Mehmet Kaplan ,Çapa Yüksek öğretmen okulundan Kompozisyon,

Edebiyat Fakültesinden de , Yeni Türk edebiyatı hocamdı.

Doçentlik tezide Tevfik Fikret’ti.

Fikret medeniyeti yani aydınlanmayı,

Oğlu Haluk’un nazarında idealize tipi olarak algılamış

Haluk’u, İnsanlar için, ateşi çalarak eziyete insanlık için katlanan ;

Mitolojik yarı Tanrı Promete’ye benzetmiş.

Ülkenin aydınlık geleceği için, Haluk’un amentüsü ile kurtuluşu batıda aramıştır.

Barış ve adaletin olduğu bir dünya özlemindedir.

Özlemini kurduğu bu dünyada Tanrı yoktur.

Dünyada bütün kavgaların sebebini Tanrıya bağlar.

Tanrıya Filozof Niche gibi hiddetlenir şöyle der.

’Sahib-ikainat olan ceberut (zorba),

’O asık yüz ki ,Yaklaşılmaz yanına !’’

O fakat aslı bütün kavgaların

Her şeref yapma, her mutluluk piç

Her şeyi başı ve sonu hiç.

Din şehit ister, Tanrı kurban

Her zaman her tarafta kan,kan,kan

Tablo 2.Abdulhamid ve dünyanın ahvalidir.

Tarih’i kadim ve Sis şiirleriyle Tanrıya ve rejime kılıcını çekmiştir.

Bu kılıç çekişe Karşı, en büyük ve hayasız saldırıyı Mehmet Akif yapmıştır.

Çünkü ; Mehmet Akif medeniyeti İslam’ın amentüsünde aramıştır.

Fikret medeni gelişme ve aydınlanmayı batıda arıyor. Fikret için Akif şöyle diyor.

Bugün Allaha söver, sonra biraz bol para ver ,

Hiç utanmadan Protestanlara zangoçluk eder.

Bir mısra aldığımız uzunca şiiri Akif Safahat adlı kitabına almamıştır.

Fikret erdem sahibidir satılabilen adam değildir.

2.meşrutiyeti İttihat ve Terakkiyi çılgınca alkışladı.

Teklif ettikleri Maarif bakanlığını kabul etmedi.

Gelenler eskiyi aratınca; 1912 yılında;

‘’Yiyin efendiler yiyin bu yağma sofrası sizin ,.

Doyuncaya tıksırıncaya, patlayıncaya kadar yiyin’ ’dedi.

Dinsiz ve vatansız diye, Ermeni suikastçının 2.nci Abdülhamid’e ;

Attığı bombadan dolayı, Ermeni teröristi övdü diye bende sevmezdim Tevfik Fikret’i.

Fikret’in Rübap-ı Şikeste (inleyen saz) kitabındaki şiirleri,

Osmanlıca nüshadan Kaplan metoduna göre devir ve mekan açısından,

Tahlil ettiğim zaman anladım Fikret’in kırılgan ve tezatlar dünyasını.

Fikret;

Fazla kültürel derinliği olmayan ,Hassas adamdı. Dürüst adamdı.

Ne derse inanarak söylerdi. Hile horda bilmezdi.

Yutmuştum “Rübap-ı Şikesteyi ”Sindirmiştim beynime

Fikret’i…

O, İnsanlığı severdi. ‘’Milletim nev-i beşer, vatanım rûy-ı zemin” derdi.

Katılmazdım bu düşüncelerine, Ben milliyetçi adamdım

Yine de severdim Fikret’i!

Bugün, vatan millet, milletin yarattığı kültür Duygularından

Sıyrılmış insana ;Dünya vatandaşı deniliyor.

Bu günlerde Amerika, Irak ülkesini işgal ederek

İnsanlarını evrensel insan yapıyor. Demokrasi için orada olduğunu söylüyor.

Dillerinde nazlı barış ve özgürlük bu kelimeler fahişe oldu bu asırda.

Pençeleri kaplan, arsalan pençesi gibi, parçalıyorlar insanları!

O insanlar yani yerel insanlar istemişti Amerikalıları!

Yıkmışlardı kendi elleriyle Saddam PUTLARINI…

Şimdi o İnsanlara kalan Kendi acıları!

İnsanlar çektikleri Acıları kendileri yaratır

Kendileri çeker.

Behey Arap!

Arap olduğunun

Farkına var.

Neyine Sünni - Alevi kavgası

Kürt Türk Arap Yezidi kavgası.

Hey gidi koca FİKRET !

Bunları sen düşündürttün bana!

Sende insancıldın Hümanisttin.

Olmuyor işte ! Beni kim ne kadar severse

Sevgim O’na o kadardır.

Fazlası vallahi billahi işlemez…

Koca Fikret !

Dünyanın bugünkü halini

Görünce dertleşmek

İçin mi girdin

Rüyama?…

Üzüldün tabi Dünyanın haline,

Oğlun Haluk’u ,İdeal insan gösterdin millete.

Okusun feyz alsın batıdan istedin

Haluk neslini geleceğin aydınlığı gördün, dedin ki,

Kalbinde her dakika şu ulvi tahassürün
minkar-ı âteşinini duy, dâima düşün:

Onlar niçin semâda, niçin ben çukurdayım?
Gülsün neden cihan bana, ben yalnız ağlayım?..

Yükselmek âsümâna ve gülmek, ne tatlı şey!..
Bir gün şu hastalıklı vatan canlanırsa... Ey

müştâk-ı feyz u nûr olan âti-i milletin
meçhul elektrikçisi, aktâr-ı fikretin

yüklen getir - ne varsa - biraz meskenet - fiken,
bir parça rûhu, benliği, idrâki besleyen

esmâr-ı bünye-hıyzini; boş durmasın elin.
Gör dâimâ önünde esâtir-i evvelin

gökten dehâ-yi narı çalan kahramâanını...
Varsın bulunmasın bilecek nâm ü şânını!..