TÜRKOLOG

Yeni Yıl İnançları

MUHARREM YELLİCE

Her dinde, her millette
ayrı ayrı inançlar vardır ki;
din olmuştur, millet olmuştur.

Önemli olan,
72 millete bir gözle,
aynı gözle bakabilmektir…
İnsan olabilmektir…

İşte tüm dünya milletleriyle
beraber bir yeni yıla giriyoruz.

İstersen sen “Müslümanım” diye,
girme.

Evrensel olmuş bu kültür!
“Hristiyan Anglo-Sakson kültürü” denir bu kültüre.

Denir de; yabancı mı bu kültür?
Anglo-Sakson kültür, Saka kültürü!

Bu kültür sinmiş insanlığa…
Bu zamandaki tantana;
benliğini unutmuş kişilerce yapılan tantana…

Bu kültür;
nasıl olmuş bu iş,
bir bakalım tarih denilen zamana…

Bütün kadim milletlerde var yeni yıl;
yani yeniden doğuş miti…

Sümerlerde…
Gök tanrısı Enlil ile yer tanrısı Dumuzi’nin
birleştiği gün…

Mart ayı…
Baharın başlangıç ayı…
Yani Nevruz…

Türklerde en eski bayram:
Erkek Enlil ile
Dişi Yer Tanrısı’nın
birleştiği GÜN!

İkinci Tanrı’ya el açılan gün: 21 Aralık…
Karanlığın ve soğuğun uzun sürmemesi için
edilen dua…

Ergenekon’a, bilinmeyen dağın arkasına,
Çinlilerden saklanan;
dört yüz bin yıl sonra demiri eritip
Tanrı Dağı güneyinde Turfan’a inip,
tarım kültürü ve yerleşik kültüre geçen
Türklerin de bayramı
Ergenekon’dan çıkıştır…

Adına NEVRUZ derler…
21 Marttır bugün;
yeni yıldır Türklerce hep.

1975 yılına kadar malî yeni yıl
Mart ayı idi bizde de!

Farslarda yeni yıl;
yani yeniden doğuş;
Pers Kralı Kiros’un,
Türk Hakan’ı Alp Er Tunga’yı
Van Gölü kenarında verdiği ziyafette
kımızına zehir atıp
öldürdüğü gündür (M.Ö. 7. yy).

Türklerden kurtuluşu Farsların bayramıdır.
O gün de 21 Mart’a denk gelir.

Onun için tarih boyunca Türk’e
dost olmaları mümkün değildir.
Olmamışlardır da…
HİÇ!

Sümerlerden alınan bu gelenek
Antik Çağ milletlerinde
ve Roma’da hep vardır.

Roma’daki kış festivalleri,
Türk pagan kültürü kalıntılarıdır.

İsa,
Türk güneş kültünün yansımasıdır.

Türklerde;
tek yapraklı ve yaprağını dökmeyen
tüm ağaçlar yaşam simgesi sayılır;
öyle inanılır.

Sümerlerde, eski Mısırlılarda,
Çinlilerde ve Yahudilerde…

Modern kültürde,
yılbaşında renklerle donatılan çam ağacı;
Türkistan ve Anadolu geleneğidir.
Attis ve Kibele mitinin yansımasıdır.

İlk Noel ağacı,
yeni evli bir çift tarafından
Batı Almanya’nın Ren Nehri kıyısında
1700’lerde donatılmıştır…
Rengârenk!

Çam ağacı elmalarla da süslenmiştir.
İncil’de yazılı Adem ile Havva’nın
Cennet’ten kovulması da anımsatılarak;
çamın dibinde İsa adına
mumlar da yakılmıştır.

Böyle kutlamışlardır
ilk evlilik yıldönümlerini.

Bu gelenek mahallenin hoşuna gitmiş;
yayılmış da yayılmış
tüm Almanya’ya…

Bu gelenek,
dinî bir havaya da bürünerek gelişmiş.

19. asırda İngiltere Kraliçesi adına
kocası Alman asıllı Albert,
süslemiş çam dalını;
yakmış mumları Buckingham Sarayı’nda…

Kökleri salınmış bu geleneğin kraliyetçe…
Sonra Amerika’ya yayılmış gelenek…

Şimdi olmuş yılbaşı…
tüketimin heyecanlı simgesi…

Bizde nasıl gelişti derseniz:
Kumkapı’daki tarihî “Patriklik” binasında yapıldı
ilk yılbaşı dinî töreni…

Kumkapı’dan başlayarak, kapitalist imgelerle
yayıldı İstanbul’a;
oradan Türkiye’ye!

Geçen yıllarda Tekirdağ Cumhuriyet Müftüsü:
“Noel kötü adam. Kötü adam olmasa
bacadan girmezdi. Eve giriş şekli uymuyor
Kur’an’a; şer’an caiz değil Noel”
demeye getirdi.

Ciddi ciddi konuştu.
Basın toplantısı yaptı.
Kravat da taktı adam…

Demre Belediye Başkanı konuştu:
“Noel Demre’de;
o, bizim kutsal babamız,
mezarı bile var bizde” dedi.

O baba başka baba,
be BAŞKAN!

O;
yani senin “babam” dediğin adam,
Patara’da doğdu.

Gençliğinde Filistin’de, Mısır’da dolaştı.
Hristiyan oldu.
Patara’ya döndü.

Adam Pataralı… Likyalı… Yani bizden…
Rum, İtalyan filan yapmayın adamı.

Adam, inancı yüzünden Roma’dan zulüm gördü.
Roma İmparatoru Konstantin
Hristiyanlığı “resmî din” olarak tanıyınca
serbest kaldı; meşhur oldu.

325’te İznik Konsülü’ne katıldı.
Ölünce Demre’ye gömüldü.

Yunanlılar ve Ruslar tarafından
aziz bellendi.

1087’de kemikleri İtalyan denizcilerce
İtalyan şehri Bari’ye kaçırıldı.

Demre’de boş bir mezar var,
bee Başkan!

Bütün bunlar hep kandırmaca
aslında…