Özümüze dönelim

29 Mart yerel seçimlerinin üzerinden iki aydan fazla zaman geçmesine rağmen, seçimin gerilimli psikolojisini üzerimizden atamadık henüz…
Seçim sonrası, önce İncekum Belediye Başkanı Fahri Baysal’a, ardından da Tosmur Belediye Başkanı Musa Özdemir’e yönelik saldırılar bu süregelen psikolojinin bir ürünü bence…
Şiddetin her türlüsüne karşı olan bir insan olarak, bu tür saldırıları masum göstermek gibi bir kastım olmaksızın, -haddim olmayarak- belediye başkanlarımızı da uyarmak istiyorum.
Malum; ekonomik ve sosyal bir kriz ortamını hep birlikte yaşıyoruz.
Kötü dediğimiz geçmiş yılları bile arıyoruz.
Yiyecek ekmeği bulamayan insanlar eskiden sokakta dilenenlerdi; oysa şimdi, maaş alamayan çalışanlar ve siftah edemeyen esnaflar bile evine ekmek götüremiyor.
İşte bu atmosferde bir seçim yaşadık.
İktidar partisi (AKP), bu ekonomik krizin faturasını çok ciddi oy kaybı yaşayarak ödedi bir anlamda…
Alanya merkez dahil hemen hemen tüm beldelerde kıran kırana bir seçim mücadelesine tanık olduk hep birlikte…
Bazı favoriler kaybetti, bazıları kılpayı kazandı.
Seçim sonrası koltuğa oturan başkanlar, “Parti rozetimi çıkardım, artık oy veren veya vermeyen herkesin başkanıyım” mesajı vermeyi ihmal etmediler.
Tıpkı, 22 Temmuz 2009 seçimleri gecesinde Başbakan R. Tayip Erdoğan’ın AKP Genel Merkezi’nin balkonundan verdiği mesaj gibi…
Ancak, Erdoğan gibi Belediye Başkanları da verdikleri mesajın arkasında durmadılar ne yazık ki…
Yeni seçilenler, koltuğa oturur oturmaz, “kıyım”a başladılar önce…
Eski başkanın -güya- adamlarını sürgüne yolladılar.
Örneğin Mahmutlar’da, üniversite mezunu, iki dil bilen çalışanların, hatta bayanların hamile olmalarına bile aldırmadan çöp arabasına veya cadde sokak süpürmeye zorlandıklarına tanık olduk hep birlikte…
Amaç, pes ettirmek, istifa ettirmek olunca, bu aşağılamaya katlanmak istemeyenlerin işlerine son verildi doğal olarak…
Göreve tekrar gelen başkanlar, seçimde kendilerine destek vermeyen, oy vermeyen, hatta rakipleri lehine çalışan kişilere, adeta “PKK’lı” ya da “vatan haini” muamelesi yapmaya başladılar.
Sanırım mantık şu; “Ben bu memleket için vazgeçilmezim, olmazsa olmazım, ben olmazsam bu memleket batar. Bana destek vermeyenler, oy vermeyenler, karşı tarafa çalışanlar memlekete ihanet eden birer haindir!”
Yahu demokrasi bu mu?
Demokrasiyi, sadece “seçme ve seçilme” hakkı olarak göremeyiz ki…
Kişilerin tercihleri nedeniyle aşağılanmadığı, horlanmadığı, farklı bir muameleye tabi tutulmadığı, seçimler sonrasında da herkesin kardeşliğinin ve dostluğunun devam ettiği, seçimlerin unutulup, herkesin “memleket için hep birlikte ne yapabiliriz?” sorusuna cevap aradığı bir “hoşgörü ve iştirak” rejimi değil mi demokrasi?
Yoksa, biz demokrat Atatürk’ün kurduğu TC ilçesi Alanya’da değil, Uganda’da ya da Bolivya’da mı yaşıyoruz?
Yapmayın sevgili başkanlarım.
Seçimi artık unutun…
Başınız arkaya dönükken önünüze bakamazsınız.
Çevirin artık başınızı öne…
Geleceğe bakın artık…
Sizi seçen seçmeyen herkes sizden eşit hizmet bekliyor.
Uygulamalarınızda, icraatlarınızda adaletten ayrılmayın.
Herkese eşit davranın…
Unutmayın ki, cana karşı işlenen suçların tamamına yakını, haksızlığa uğramış, aldatılmış, baskı ya da zulüme maruz kalmış insan psikolojisinin ürünüdür.
Sayın Kaymakam’ım;
Bu konuda size de görev düşüyor.
Mülki idare amiri olarak, başkanların idari hüküm ve tasarrufları ile uygulama ve icraatlarını denetlemek, gerektiğinde onları uyarmak sizin sorumluluğunuzda değil mi?
Seçimin hemen ardından iki başkana, “öldüresiye” yapılan iki saldırının, “ucuz” atlatılmış olması sadece bir şanstır.
Unutulmamalı ki, bundan böyle bu tip tatsız olayların yaşanmaması, başkanların sadece polisiye tedbirlerle korunmasından ziyade, partizanlık yapmadan “herkesin başkanı” olabilmeleriyle mümkündür.