Elbiseyi biz diktik, düğmeleri onlar!

Ankara’da Güniz Sokak’ta Süleyman Demirel’in evinde trafik yoğun…

Gelenler genellikle; “eski tüfekler!”

Ben içeriye girerken, eski Bakanlardan bir kaçını gördüm çıkıyorlardı.

İçerde ise yine eski bir Bakan, Yaşar Topçu vardı.

Demirel, “Hoş geldin” diyerek Topçu’nun yanına buyur etti beni…

Sohbet, malum… Son günlerin en önemli gündemi, Demokrat Parti’de Hüsamettin Cindoruk’la başlayan süreç ve ANAP ile birleşme çabaları…

Demirel hükümetlerinde Ulaştırma Bakanı olarak görev yapan Yaşar Topçu, birleşme görüşmelerini yürüten isimlerden birisi…

Topçu, “Herkes bana güveniyor. Sen varsan bu iş olur, diyorlar. Sayın Cumhurbaşkanımız da bu oluşumu destekliyor ve bize güç veriyor” diye konuşuyor.

Demirel, çok fazla yorum yapmamaya gayret ederken, bir taraftan da AKP hükümetine sallıyor:

-“Bunlar istemez tabi merkez sağda güçlü bir partinin ortaya çıkmasını… Ama, merkez sağın adresi bu birleşmeden çıkacak partidir.”

Birleşmenin tam merkezi neresi diye soracak olursanız; ne Balgat (ANAP genel merkezi) ve ne Akay (DP Genel merkezi) derim; Güniz Sokak…

İçeriye eski milletvekillerinden bazıları giriyor.

Konu hep aynı…

Demirel’in Türk siyaset yaşamında çok önemli bir yeri var elbette…

Bu birleşmeyi başarırsa, belki de Türk siyasetine son bir hizmet daha yapmış olacak…

Ancak, iki partinin de kamuoyu desteği hemen hemen sıfıra yakınken, bu birleşmeye umut bağlamak ne kadar doğru olur; ayrıca tartışılır.

Kaldı ki, birleşmenin adresi, adı, lideri, yönetim yapısı ve taşradaki temsil oranları birer muamma olarak duruyor henüz…

Topçu’ya, “Sayın Bakanım, 2007 seçimleri öncesine benzemesin bu defa” diyecek oluyorum.

Demirel lafa giriyor, “O günkü şartlar farklıydı, bugünküler farklı… O gün paylaşılamayan bir şeyler vardı, bugün paylaşılacak bir şey de kalmadı ki?” diyor o hınzır gülüşüyle…

Demirel’le Alanya sohbetine başlıyoruz.

Turizmi soruyor.

Anlatıyorum.

Altemur Kılıç’ı soruyor.

Selam yolluyor.

Ergenekon esprisi yapıyoruz; “Altemur Kılıç diyor ki, içeri atmadıkları bir ben kaldım, bir de Süleyman bey!” diyorum.

Demirel bir kahkaha atıyor:

“Valla çok bekletmezler, sırası gelince alırlar!”

Sonra bir anısını anlatıyor:

“Zincirbozan’a gideceğiz. Bir yazı tebliğ ettiler. Filan saate burada olun diye. İsmet (Sezgin) ‘acele edelim’ diyor; ‘Geç kalmayalım’. Yahu İsmet, geç kalsak bizi almazlar mı, kapıları kapatıp, ‘kusura bakmayın, geç kaldınız sizi alamayız mı’ derler!”

Gülüşüyoruz.

Sonra konu Dim Barajı’na geliyor.

Baraj kapağının arızalı çıkmasına üzüldüğünü söylüyor.

Türk siyasetinde adı “Barajlar Kralı”na çıkan Demirel’in yorumu ilginç:

“Bu tip olaylar olabilir. İşin çok başında olması sevindirici. Baraj tam işlevine kavuşunca olsaydı daha kötü olabilirdi. O baraj yıllar yılı hizmet verecek inşallah… O barajda çok emeğimiz var…”

Ve lafı hemen Antalya-Alanya yoluna getiriyor:

“O yolu kendileri yapmış gibi davranıyorlar. Halbuki, o yolun 142 kilometresi bizim dönemimizde yapıldı. Benim Başbakan ve Cumhurbaşkanı olduğum dönemlerde defalarca bütçeye ödenek koydurdum. Yani, elbiseyi biz diktik, düğmelerini dikti bunlar sadece… Fakat, bir teşekkür bile etmeden, her şeyi onlar yapmış gibiler.”

Demirel’i iki yıl önce de ziyaret etmiştim.

Hiç değişmeyen manzara:

Çalışma odasının tam ortasındaki sehpanın üstünde onlarca kitap duruyor.

Pek çoğu İngilizce…

Genellikle de dünya politikasına ilişkin…

Hepsinin içinde birer not kağıdı duruyor.

Belli ki, okuyor ve notlar alıyor.

Demirel’in enerjisi tükenmiyor.

İlerlemiş yaşına rağmen dinç ve dimağı sağlam…

20-21 Haziran’da AGC Medya Şöleni’ne davet ediyorum.

“Sana sözüm var, ama gelmem zor” diyor.

Nazmiye hanımın rahatsızlığı oldukça ilerlemiş…