Vurmak mı vermek mi?

30 yıla yakın müzminleşen ve canımızdan can koparan Kürt-Güneydoğu-PKK sorunu hususunda konuyu en yakından takip eden ve bilen Ruşen Çakır arkadaşımız bir ikilem arasında sıkıştığımızı yazmış. Kısacası; "Vuralım kurtulalım mı" yani eşkıyayı ininde vurup bu beladan kurtulur muyuz, yoksa bölücülerin istediği gibi geniş hedefleri olan "Büyük Kürdistan"ı kurmaları için ülkemizin bölünmesine razı olup "verelim" mi?

Ruşen bu konudaki gelecek yazısında ne önerecek bilmiyorum ama önce ikilem aslında "Olmak veya olmamak -Türkiye'nin milletimizin varoluşu" meselesi. Ve sorun doğru teşhis edilmedikçe, yani Kürtçülerin asıl, değişmez hedeflerinin "Kürdistan" olduğu gerçeği kabul edilmedikçe, bütün çabalar, öneriler abesle iştigal, vakit ve insan kaybetmek. Ama bölücüler, PKK ne istediklerini biliyor ve hedeflerine doğru şaşmadan yürüyorlar. Ve özellikle bugünkü AKP iktidarının, Erdoğan'ın basiretsizliğinden ve "açılım" fiyaskolarından ve genel kafa karışıklığından cüret ve cesaret alarak çok da yaklaştılar. PKK terörü çoktan İstanbul'a inmişti. Karadeniz'e, Trabzon'a ve en son olarak Akdeniz'e, Foça'ya indi. Şemdinli-Hakkari adeta "kurtarılmış bölge" olacaktı. Gene Erdoğan'ın Suriye'deki arı kovanına çomak sokması sayesinde Büyük Kürdistan, Suriye, PKK, PYD ve Davutoğlu'nun huzuruna gittiği Barzani ve güç birliği ile "Büyük Kürdistan" kapımıza dayandı PKK bayraklarıyla.

***

PKK'yı onlarla dağda mücadele ettiği için iyi bilen Osman Pamukoğlu Paşa'ya Erdoğan, "Seviyesiz. General olsan ne yazar" demiş. Oysa Pamukoğlu'nun general olması çok şey yazar. Onun "seviyesi" Erdoğan'ın asla ulaşamayacağı bir seviyedir. Onun Paşa hakkındaki sözleri aslında sorunu gerektiği gibi yönetemediğinin ve generaller hakkındaki gerçek düşüncesinin, onları küçük gördüğünün ifadesi. Ülkenin şu durumuna bakın... Bu sorun konusunda aymazlık.. Erdoğan BDP'lilerin "tarafların karşılıklı silah bırakmaları önerisine" kızmış. Aslında haklı; eşkıya T.C. devletine karşı "taraf" olur mu ve sözde barış masasına adeta eşit olarak oturtulur mu? Adama sorarlar; PKK'yı Apo'yu "taraf" kabul eden ve onlarla has adamlarınızın Oslo'da, İmralı'da "müzakere" talimatını veren siz değil miydiniz? Eşkıya tabii "taraf" olur ve Türk Ordusuyla "karşılıklı" silah bırakmayı teklif eder... Hem eşkıya ve destekçiler Orta Doğu'daki bugünkü ortamda bu iktidarın durumundan ve özellikle kendi komutanlarının "tutuklu" olmalarından ve genel irade zafiyetinden cesaret ve cüret almaz mı? Almıyor mu?

Eşkıyaya cesaret veren bir zaaf eseri daha; Son Yüksek Askeri Şura'da Korgeneral Mehmet Veysi Ağar, YAŞ kararlarıyla emekliye sevk edilmişti. General Ağar'ın, Uludere olayında eşkıya kaçakçı sürüsünün vurulmasını emrettiği söylendi ve şimdi emekli edilişinin sebebinin bu olduğu tahmin edildi. Ağar Paşa da "Hedef gösterdiler. Artık hayatım tehlikede" dedi.

Uludere olayı Van'daki Mustafa Muğlalı olayı gibi... O Paşa da orada eşkıya sürüsünü kurşuna dizdirmiş ve sonra bu olayla ilgili olarak da Muğlalı Paşa yargılandı ve kahrından öldü.. Bu iktidar da Uludere'yi oy için kullandı ve Ağar Paşa'nın harcanması da böyle yorumlamıyor. Hakikatte Uludere'de vurulanlar PKK'ya malzeme temin eden eşkıya ve kaçakçılardı. O şartlarda vurulmaları kaçınılmazdı. Ağar Paşa günah keçisi yapıldı, Genelkurmay iddiaları yalanlamadı ama "kadrosuzluk" bahane!

***

Ruşen kardeşimiz PKK ile mücadele ve terörü bitirmek hususunda neler önerecek, merakla bekliyorum. Fakat şunu söylemeliyim: Malumu âlileriniz; vermenin de türlü şekilleri, yolları vardır. Bir defa vurmak yerine "vermeyi" ilke olarak kabul ederseniz, iş eşkıya ile "pazarlığa" kalır.. Pazarlık ne üzerinde olacak, hudutlar konusunda mı?

Hayır kardeşim, bu olmak veya olmamak konusu... Ve her şeye rağmen birlik olup yılanı Kandil'de ve her yerde ezmektir.. Lamı cimi yoktur bu belanın!