Demirin Tunç'una mı kaldık ne?

Yaşamımızın Koronavirüslü (COVID-19) bir yılını tamamladık. Bilemem kaç yıl sonra ".. daha tamamladık" diye tarihe not düşeriz.

--Hani bir yiyecek reklamında "açken sen, sen değilsin" diyorlar ya. Gerçekten, bu dünyanın olağanlığı ortadan kalkınca, insanoğlu insan olmaktan çıkıyor ve garip bir yaratık oluveriyor.

--Geçmiş yıllardan günümüze kadar insan, insanoğlu "alet yapan", "düşünen, üreten", "kendi kozasını ören", "bal yapan"dan tutun da onlarca şekilde tanımlanmıştır.

--Nerede, neyi bozulmuş bilemem ama, insanlığın bir yerlerde bir şeyi bozulmuş ve dünyanın her yerinde de aklına esenin aklına estiği gibi bir tamircisi bulunmuş, gidiyoruz.

--Ara sıra pandemi, küresel kuraklık, yokluk yoksulluk ve savaşlar gibi ortak noktalarımız olsa da, genellikle kişisel olarak da toplum olarak da, kendimiz çalar, kendimiz oynar olmuşuz.

--Birileri acıları yüreğinde hissedersen, biz sanal hissediyor ve sanal dokunur olmuşuz, acılara bile. Oysa kanayan o kadar kişisel, toplumsal hatta Ülkesel yara var ki, biz kendimizin derine bile düşmeden, kendimizin derdini bile düşünmeden, fark etmeden yaşayıp; demeyeyim diyorum ama, savrulup gidiyoruz.

--Oysa böyle bir yaşam yok. Bu kadar gamsızlık, bu kadar sorumsuzluk ve vurdumduymazlık hayra alamet değil.

--Aileler birer birer dağlıyor. Uzaklaşıyor hatta kan uyumları bile gittikçe uyuşmaz noktalara kadar varıyor. Ortak kültür, tarih, gelenek, görenek, aile terbiyesi, soy, sop hepsi savrulmuş uçuyor.

--Devlet ise, neredeyse her şeyi cami cemaatine ve imamlara havale temiş. Bir avuç kendi kendine çalıp oynayan ekonomist de, kendi süreçlerine su taşıyacak kanallar açıp, esenler estirmekte.

--Bir toprağın yurt, ülke olması için neredeyse ortak paydalar azalmakta. Eskiden "bayrak, ezan, istiklal marşı" falan denilirdi. Şimdi herkes birini eline almış onu sallıyor, ötekinden haberi yok, ya da görmezlikten gelinip geçiliyor.

--Eğitim yerlerde sürünüyor. Seçkinler, seçkin okullar, seçkin olanaklar ile bir süreç yürütüyorlar ama, halkın çoğunluğu uytulduğundan bile habersiz, ağzına sürülen bir parmak bal ile yaşadığını, karnının doyduğunu sanıp gidiyor.

--Bu ülkede, 'boş da olsa' edilen her lafın bir anlamının ve mesajının olduğunu, insan zamanla anlıyor.

--Cami vaazlarında "yoksulluktan şikayet edilmemesi", üniversite hocaları "cehaletin erdemi"nden söz ediyorlar. Daha ötesi nedir ki?

--Selâmın bile dolar ile alınıp verildiği daireler, kurumlar beton binalara taşınmışlar ama, birer birer içten içe döküldükleri pencereler açılıp rüzgar ile perdeler savrulmaya başlayınca anlaşılır.

--Eskiden Devlet denilen yapının herkesin bildiği planları, bütçeleri, hesap ve kitapları vardı. Araştıran, soran herkese bir bilgi verilirdi. Çünkü, herşey kamunun, halkındı. Halk da dilediği gibi her şeyinin hesabını kitabını tutar, hesabını sorardı. En azından zorlardı.

--Şimdi ise, artık "ağalık düzeni" gibi her şeyin ağanın ve başlarına konulmuş omuzu tüfeklilerin mallarına mülklerine bakıyoruz.

--Bayram, seyran diye ortalığa atılan yemleri de kuşlar gibi gagalamak ile meşgulüz, hiç bir şeyi görmüyor ve fark etmiyoruz.

--Bir ülke taşı, toprağı, ağacı, suyu, madeni ile vardır. İnsanını besler, doyurur. Yıkar, aklar paklar. Yaralarını sarar.

--Kazdağları diyorsunuz, adam ülkesinin ağacına bile izin ile dokunduğu Kanada'dan kalmış getirilmiş, ormanları yok etmiş. Eli vicdanına gitmiş yurtsever hakimler kalmış da, "dur" demiş. Dinleyen yok. Kanı, canı bu toprağa feda üç-beş yurtsever işin peşinde, "dur" demesi gerekenler, birlikte kurdukları sofralarda aş pişiriyorlar.

--Ülkenin gençleri Üniversitelerde bilim için, ülkelerinin aydınlık geleceği için çırpınıyorlar. Etkililer, yetkililer ve işbirlikçileri kendi iktidarlarını üç gün daha ayakta nasıl tutarız derdindeler.

--Gençler bohçalarını toplayıp yurt dışına gitme/kaçma derdindeler. Gidenlerden ise, başarı üstüne başarı haberleri.

--Ben her zaman söylerim, yerel ya da genel iktidarlar fark etmiyor artık, öncelikleri değişmiş. Siz bu önceliklerde neredesiniz bir bakar mısınız Allah aşkına.

--İş yapsın, denetlesin, yönetsin diye seçtiklerinize bir bakar mısınız lütfen. Neredeler, ne yapıyorlar. Bütün bunlar olurken, iki cılız sesin dışında bir ses, tıs yok ama, seçimlerde oylar patlıyor.

--Haydi hiçbir şeyden haberiniz yok. Allah aşkına, bu toprakların bin yıl öncesinden bu gününe bir bakın.

--Büyük Selçuklu, Anadolu Selçuklu, Beylikler, Osmanlı. Bu devletler nerede sayın beyler, bayanlar?

--Bu rehavetiniz neye, neden, niçin?

--Papa bile o yaşta elinde asası ile ortadoğu kazanının altına iki odun atıp karıştırırken; ve de sizin etkililer ve yetkililer "eko no mi" ile uğraşırken ve dahi onların cepleri doluyken, sizin bu rehavetiniz neye ve niçin?

--Ben artık ataların sözlerine iyice inanmaya başladım. "Mülk sahibi ile kaimdir(vardır)".

--Şimdi Atatürk, Kurtuluş Savaşı şehit ve Gaziler için bir kez daha içim yanıyor. Kan ağlıyor. Onlar bir birer "o güzel atlara binip gitmişler" ve mülkleri sahipsiz kalmış.

--Ve Yaşar Kemal'de mezarından hâlâ feryat ediyor. "Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık." diye. Ülkesine, toprağına bile sahip çıkamayan bu kadar çoğunluğu görünce, doğru mu söylüyor ne; demekten de kendimi alamıyorum da!..