Adrasanda kar, Sazak’ta boran

Bir önceki yazımda, milliyet emlak internet sitesinde çıkan Sazak koyunun satılık ilanını vermiştim.

Bir süredir koydaki hareketlilik üzerine söylemler

Ortalıkta iken gene de, o ilan

Gerçek dışı bir dolandırıcılık gibi gelmişti nedense

Oysa bu gün artık

Ortaya çıkmış olan Turizm Bakanlığı

Anıtlar Kurulunun cevabı belgeleri ve de;

Adrasan belediyesinin dozer ve toprak yığını ile kapadığı

Sazak koyuna giden tek yolun fotoğrafları

Çırılçıplak her şeyi gözler önüne seriyor…

Kışın, beyaz masum soğuklarından daha da ayaz

O karanlığın gerçeği kol geziyor bu günlerde

Musa dağı çocuklarının da üzerinde

“Antalya ve sahiliyle bir tüm doğa

Betoncu ve diğer çıkarcıların rantına kurban edile” !...

Fetvası verilmiş sanki

Öyle ki, yasalarına, vatanına

Devletine tutkuncasına saygılı ve bağlı olana

Bu ceza revadır der gibi

Çirkin bir el birliği

Çalıyor bizden tek, tek

Tüm güzelliklerimizi…

Oysa, nice zamandır demekteyiz ki;

Doğadan her biraz daha kopuşumuz

Açlığa, susuzluğa, hastalıklara davetimiz iken

Bu kadar karanlıkken yarınlara dair öngörüler

Her şey bu kadar açık, bu kadar acımasızken

Tek başımıza, kendimiz olarak durup

Şöyle bir düşündük mü hiç?

Hangi yalanın yumuşak, sıcak kucağında avutuyoruz kendimizi?

Doğaya yapılan talanlara göz yumuşumuz

Ve bundan kaynaklı kendimize ihanetimizle

Hiç cesurca yüzleştik mi?

Yüzleştik mi hiç, insan olarak?

Çoban olarak, gazeteci olarak

Baba olarak, ana olarak

Milletin vekili

Ya da milletin başına geçmiş biri olarak

Sorumlu olduklarımız için kaygı adına olsun

Yüzleştik mi hiç?!..

Doğaya ihanetimizle…

Kış geldi, gelmedi derken

Sonunda Bey dağlarının zirveleri de

Ak sakallı erenler

Ak saçlı hatunlar gibi ve kadar

Kara kış, ak kar günlere erdi

Kah düşündü

Kah üşüdü.

Sular, dağlar, ağaçlar, zirveler

Bir güneşe

Bir, kara kışa selam vere dursunlar;

Ki, bir vakittir çattı da, işte o vakit

Kurt kuş

Derin uykulardan

Şen düşlerden uyanıp

Kaygıya durdu…

Koca Musa dağı görkemli başını eğip

Onlara söyleşti

Onlarla dertleşti

Ninnilerle avuttu acıkanları

Ak başına, karalar bağladı da

Sinesine çekip ağıtlar ağladı da

Ölümlerin ardından

İnsanlara “ah neylediniz” ?!!

Diyemedi yücelerinden

Musa dağının dili

Adrasan’ın sesi olalım

Sazağa umut olalım derken

Bir masallın içine düştük

Sekiz ay gece

Sekiz ay gündüz

Az demedik

Uz demedik

“nasıl bir Adrasan” sorusuyla yola düştük

Çoluk demedik çocuk demedik

Düşündük, gözledik, dinledik

Kadın demedik erkek demedik

Çalıştık, didindik, söyledik

Islığımızın gücünce şenlendik

Derken…

Bir de dönüp baktık ki

Gittiğimiz yol bir arpa boyu

Biz, Adrasandan çıkmadan daha

Onlar başlamış sazakta talana

Kalemin- mühürün kapısına vardık

Masalsınız dediler

Yazının, derginin kapısına vardık

Sözde dinlediler?!

Gece demedik

Gündüz demedik

Kara boran kış vurmadan

Çapulcu kapıya dayanmadan

“bir yürekli, ses verdik”

İşin içinde içtenlikle, yüreklilik olunca

Her zaman ki gibi

Sonunda kaldık ortada

Bir avuç Adrasan sever çevreci…

Malumunuz ve elbette ki

Her yapılan iyi şeyin çevresinde olduğu gibi

Bir de sağımızdan solumuzdan

Yakınen, durur görünüp

Arada çelme takmaya fırsat kollayanlar

Dil döktük sağa sola

Dinleyen bulamadıkça

Vurduk öfkeye ama;

Yılmadık

Hedef; Sazak için

 “BİR-iz” demek

Dağa taşa

Kurda kuşa

Musa dağındaki borana kışa

Selam durmak.

Ve dahi,

İlla ki

Köyümüzde, suyumuzda,

Dağımızda, yurdumuzdaki

Kıyıcı ellere

Dur demek

Can yürek olanlar

Bizi değil,

Adrasan, Sazağı sevenler

“Kurda, kuşa da hayat olsun

Doğaya kıyım son olsun” diyenler

Buyursun gelsin aramıza…