Ankara’nın gelişmekte olan; yoğun nüfuslu bir ilçesinin işlek bir caddesindeki bir lokantanın camına yazılmış “Dört çeşit yemek Beş Lira” Levhası dikkatimi çekti.
Merak bu ya; adamın bunu bu hayat pahalılığında nasıl becerdiğine çok şaşırdım. Nasıl şaşırmayayım bu işin yağı, tuzu, biberi, işçilik ve işletme gideri bunu nasıl karşılar? Merak bu ya içeriye daldım. İçerisi tertemiz, çalışanlar Hijyenik kurallara uygun giysili, temiz ve güler yüzlü insanlar. Yemeklere bir göz attım standart menü; balık veya et seçenekli bir tabak ana yemek, bir tabak pilav ve yine seçenekli tatlı ve ekmek.
Yani tatlısıyla tuzlusuyla bir insanın doyabileceği miktarda bir öğün. Bu bilgileri çalışanlardan aldıktan sonra patrona yöneldim ve bu fiyata bunu nasıl becerdiğini sordum. Aldığım tek ve kısa yanıt sürüm dedi. Yani işletme biliminin ana ilkesi olan; üretim ve buna bağlı tüketimin yüksek kapasitesi.
Patron devam etti: Bak beyim dedi bu bölgeyi araştırdım; hayli bekâr, emekli, öğrenci ve dar gelirli insanlar var. Bir de evde yemek yapmaya üşenen ve tembel ev hanımları var. Bize ailece; her gün düzenli yemeğe gelen aile müşterilerimiz var. Bunlar bize yetiyor da artıyor bile. Ayrıca; evlere paket servis de yapıyoruz.
Adam işini iyi biliyor ve iyi yere dükkân açmış helal olsun. İşte gerçek girişimci diye ben buna derim. Kendi işini kendisi yarattığı gibi; işsizliğe az da olsa olumlu katkıda bulunmuş. Üşenmedim saydım; paket servisi yapan motorizeler dâhil Yirmi kişi buradan ekmek yiyor. Ülkeye kazandırdığı katma değer de artısıdır.
Zengini malının Züğürt’ün çenesini yorduğu züğürt durumuna düşmemek için daha fazla soru sormadım ve hayırlı işler diyerek oradan ayrıldım. Bu akıllı girişimin bir örneğini de; camında “Emekli tıraşı beş lira” Yazan bir berberdeki uygulamada görmüştüm. Bu berberin de diğer meslektaşlarına oranla yüksek ciro yaptığına tanık olmuştum.
Sonuçta bu bir satış tekniği ve akıl işidir; düşünemeyenlere duyurulur.
Sevgi ve Saygılarımla