MEVZU DERİN

AYKIRI BİR ADAM (3)

DOÇ. DR. İBRAHİM BAYKAN

“Eğmeden Bükmeden Baştan Söyleyeyim; Bu Adam Benim.”

Böyle birisi olmasaydım; insanların gerek duydukça kullandıkları eşyadan bir farkım olmazdı. Kimseyle sidik yarışına girmedim; benimle girenler hep üzerlerine işediler. Hayatım boyunca hep mağdurların yanında oldum; çok mağdurluk yaşamamın da bunda payı büyüktür.

Benim bu halim toplumda kimilerince yadırgandı, kimilerince de kınandı ve kimilerince de takdir gördü. Varsın olsun ben böyleyim. Bundan böyle tüm aykırılıklarımı bölümler halinde yayınlayacağım.

YEDİ GÜN FAZLADAN ASKERLİK YAPTIM

12 Eylül 1980 askeri darbe sonucu ilk kısa dönemde askere gittim. Dört ay boyunca biz üniversite mezunlarına sağa dön, sola dön, uygun adım marş ve kıt-a durrrr öğrettiler.

Mart ayı döneminde gittiğimizden dolayı bizlere verilen battaniyeden yapılmış elbiseleri giydirdiler. Nasıl olsa bunlar Haziranda gidecekler diye yazlıkları vermediler.

Tezkereye bir hafta kala hafta sonu tatilinde bizlerde bir gevşeme hâsıl oldu. Ben de eşofmanımı giydim elime de TÜBİTAK yayını olan BİLİM VE TEKNİK DERGİSİ aldım ve bir ağacın altında gövdesine yaslanarak bacak, bacak üstüne çatıp okuyordum.

Birden acı bir fren sesi ile irkildim. Bayraklı ve forslu bir Cip durdu; koruma subayı; yıldırım hızıyla indi kapıyı açtı ve Cipten rütbesini sonradan öğrendiğim alay komutanı general indi ve bana: “Gel lan Buraya” dedi. Bir an kendimi esir alınmış düşman askerine benzettim; yanına gittim sivil kılıklı askeri selamımı verdim.

Ne lan bu dedi, burası Marmaris mi? Askerliğin içine ettiniz be dedi. Yanındaki emir subayına dönerek: Bulun bana nöbetçi subayı dedi. Çok geçmeden nöbetçi subay dizleri titreye, titreye geldi. Bana söylediklerini tekraren O’na da söyledi ve beni işaret ederek bu beni görmeden terhise gitmeyecek dedi ve gidişi de gelişi gibi muhteşemdi.

Bir hafta geçti herkes tezkere havasına girdi. Ben de bölük komutanıma gittim ve alay komutanımın beni görmesi gerektiğini hatırlattım. Bölük komutanım bana: İşin zor; alay komutanı dün Antalya’ya seminere gitti ne zaman döner bilemem dedi.

Koca bölükte tek başıma yarı açık ceza evinde bir mahkûm gibi kalıverdim. Senin dört aylık çocuğun dâhil bekleyenlerin kimin umurundadır. Yedi gün geçti Alay Komutanı gelmedi; sekizinci gün firar ettim. Evime geldim bir gün geçti bölük komutanım telefonla aradı: Hemen gel; gelmezsen seni bulunduğun yerden jandarma ile aldırırım dedi. Ben de komutan geldi mi? Dedim. O’da bana; soru sorma gel dedi. Gitmekten başka seçeneğim yoktu ve gittim.

Bölük komutanım beni muhafız alayına donatılan bir asker gibi donattı ve alay komutanının makamına karizmatik bir pozla çıktım. Bana; sen kapıda bekle dedi ve ben de yarı açık olan kapıda bekledim ve gözüm içerideydi. Bölük komutanım içeri girdi heybetli bir şekilde topuk selamı vererek: olayı hatırlattı ve görmenizi istediğiniz er görüşlerinize hazırdır komutanım dedi.

Komutan hemen ayağa kalktı ve benim içeriye girmemi beklemeden hızlı adımlarla bana yaklaştı. Eyvah dedim şimdi bizi komalık edecek. Bir de ne göreyim koskoca komutan boynuma sarıldı “Tüh yav biz ne yaptık; herkes gitti bir sen mi kaldın” Dedi. Bölük komutanıma dönerek: “Bu arkadaşımızı bizzat terminale götürün, biletini alın ve memleketine uğurlayın” Dedi. Alın size askerlik, alın size komutan; yorumu sizlere bırakıyorum.

Sevgi ve Saygılarımla