Aşk mı?

Aşkın başladığı yer mi daha çok acıtır, yoksa bittiği yer mi? Kimi aşklar vardır başlarken yaşatır işkenceyi, kimi aşklar ise biterken. Aşk ve işkence kelimesi bir arada garip gelmişti ilk düşündüğümde sonra aşkın yanına her duygunun, kelimenin oturabildiğine ve her cümleyle sevişebildiğine karar verdim. Aşk her şeyi yaşatıyor ne de olsa.

Şu da bir gerçek ki aşk çok yorucu olabiliyor. Başlangıcı olsun bitişi olsun çok ağrılı, sancılı ve zor bir doğum gibi…

Hamileliğin ilk ayları cicim ayları olur, baktı bakmadı, aradı aramadı vs. Sonrası beraberlik süreci, birbirine alışma ve tanıma zamanı yavaş yavaş atışmalar ve çatışmalar başlar. Doğum sancılarının başladığı an ise; ayrılık ve işkencenin başladığı zaman, taa ki içindeki o ruhunu acıtan duyguları çıkarana, kısaca hayatındaki adam veya kadını yok edene kadar. İşte; işkence olan, özgürlüğüne yeniden kavuşana dek verilen bu savaştır.

Arkasından başlar şiirler şarkılar…

***

Yalnızlığın tınısını biliyorum,

Eğer bu aşk ise,

Çalma o ritmi bir daha.

Acısını zaten tattım

Söyleme o şarkıyı bir daha.

Aynada gördüğüm

Ben değilim.

Yorgun ruhumun,

Yüzümde bıraktığı çizgiler.

Yorulmadıysan…

Durma gel,

Gel at bir çizik daha…

***

Her şeye rağmen aşklar zor, sürdürmek ise cabası ama bir o kadar da güzel ve cezb edici. Başı, ortası, sonu, ayrı bütün aşk hikayelerinin… Üstüne üstelik olmazsa olmaz. Biraz sevgi ve saygıyı barındırabilirlerse ne mutlu çiftlere, ama inanın zamanımızda o da çok zor oluyor. Şahsi fikrim sonsuza kadar süren bir aşk yoktur… İster istemez merdivenlerden aynı hızda çıkamıyorsun, bazen aynı ritmi yakalayamıyorsun. Herkes bir elmanın iki yarısı olmaya çalışıyor. İki ayrı elma olup, aynı yolda yürümeyi denemiyorlar bile. Bu arada kendilerini unutuyorlar, hayallerini, isteklerini geri plana atıyorlar ve başkasının hayatını yaşamaya boyun eğiyorlar. Bir insanın kendinden vazgeçmesi kadar kötü bir şey yoktur. İnanın böyle ilişkiler çok var etrafta.

***

Ne uğruna olursa olsun kendi hayatından vazgeçmeye değmez… Aşk dahil… Herkes kendini bilmeli, tanımalı ve kendini yaşamalı. Doymalı ondan sonra doyurmalı. Zaten bir insan doymadan doyuramaz kesinlikle. Eee, ne de olsa aşksız da ömür geçmez! Elbet kelebekler uçmalı, çiçekler açmalı, gün daha bir aydınlık, gece daha bir romantik olmalı ama acı çekmemek için de kendini çok kaptırmamalı…

Aşkla dolun…

Sevgiler…

DÜŞÜNMEK LAZIM…

Güç sadece onu alma cesaretini sergileyene bahşedilir.

Dostoyevski

GÜNÜN SÖZÜ…

Seni diğerlerinden farksız yapmaya

Bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada,

Kendin olarak kalabilmek,

Dünyanın en zor savaşını vermek demektir,

Bu savaş bir başladı mı,

Artık hiç bitmez!...