Kıyıdan kıyıya

Bir nehir düşünün…

Uzun uzadıya, gözünüzün alabildiği yere kadar gidiyor…

Suyun içindeyiz diyelim, kulaç atıyoruz durmadan. Nehrin minik sahipleri, o kadar alışmış ki artık varlığımıza, arada sırada bize şakalar yapıp, ayaklarımızı gıdıklıyorlar. Huylanıyoruz tabi, ama bu güzel yaratıkların varlığına biz de alışmışız. Biliyoruz ki; korkulacak hiçbir şey yok. Ve biz kulaç atmaya devam ediyoruz, vazgeçmeden, bir kıyıdan öteki kıyıya…

***

Sanki koşarmış gibisine, bir yere yetişirmiş gibisine, dalgalarla, akıntılarla savaştığımız, kulaçlarımızla bazen isyan ettiğimiz ama yorulmadan, pes etmeden karşı kıyıya geçtiğimiz, zamanlar var ya, işte o anlar hayatta yön değiştirdiğimiz anlar bence… Çünkü, ya pes edip geri döneceksindir ya da mücadele edip karşıya geçeceksindir ve bilirsin ki bu kıyıda kalırsan, hayatın aynı tek düzelikte devam edecektir. Lakin karşı kıyıya geçersen, yeni başlangıçlar, yeni heyecanlar seni bekliyor olacaktır…

***

Gel gelelim; akıntılı bir suda yüzmek kolay mı zannediyorsunuz?

Eğer öyle düşünüyorsanız, yanılıyorsunuz. O akıntılarla boğuşmak, yeri geldiğinde sert kayalara çarpmak, ama yeri geldiğinde de onlara sıkı sıkı tutunmak gerekiyor.

Bir kayaya çarparsın; kolun, bacağın artık her yerin ağrır, sızlar, bazen kanar. Tam kollarında son bir güç kaldığını düşünürsün ki bu sefer karşına tutunup, dinlenebileceğin, yaslanabileceğin bir kaya çıkar…

***

İşte o tutunduğumuz kayalar, gene biliriz ki biz bırakmazsak asla bırakmazlar bizi, son nefesimize kadar bizi tutarlar, sarılırlar. Beşikten beri yaptıkları gibi her zaman ihtiyacımız olduğunda orada olurlar…

Anne olurlar, baba olurlar, kardeş olurlar…

Evet, yanlış anlamadınız! O tutunduğumuz kayalar, Onlar olurlar!

***

Biz her ne kadar kabul etmesek de her zaman haklı olan, anne ve babalar…

Biz her ne kadar farkında olmasak da hep arkamızda olup bizi kollayan kardeşlerimiz…

Hayatta vazgeçemeyeceğimiz tek şey ailemiz. Onlar bizim geçmişimiz, çocukluğumuz, gençliğimiz, sersemliğimiz, sevincimiz, üzüntümüz, olgunlaşmamız.

Onlar bizim hayattaki ilham kaynağımız, heyecanımız…

Dostumuz, arkadaşımız…

Onlar bizim hayatımız…

Bizim kıyıdan kıyıya yol almamıza yardımcı ve destek olanlar…

Onlar, bir kaya gibi sürekli orada bizim için durup bekleyenler…

***