İnsan denilen makine…

Evet sevgili dostlar,et ve kemikten oluşan bedenimize geçici bir süre için monte edilen ruh ile ilişkimizin ne boyutlarda olduğuna bir göz atmak istedim bugün.   

Ne kadar enteresan değil mi?..

Azınlıktaki istisnaların haricinde dünyaya gözümüzü açtığımız andan itibaren hep istiyor,hep istiyor ve yine hep istiyoruz.

Tatmin olma duygumuz ve şahsi emellerimizin yanı sıra,isteklerimizin hemen ve anında yerine getirilmesi gibi çıkarcı bir rotaya bağlanmış,işimize geldiği gibi konuşmayı,herkesten akıllı görünmeyi ve daima kendimizi haklı ilan etmeyi marifet saymaya devam ediyoruz!!

Hep ben haklıyım demeye,karşımızdakini dinlememeye,yapılanı taktir etmemeye ve birbirimizi alaşağı etmeye uyarlanmışız sanki?

Sözüm meclisten dışarı…

Ne acıdır ki,bir makine olarak düşünebileceğimiz insan bedeni özellikle teşekkür etmesi gerektiği konularda bile sınıfta kalmayı sürdürerek yaşıyor bana göre!!

Kime ne anlatacağının telaşına düşen insanlarda var fakat,öyle bir nüfus oluşuyor ki; Artık insanın insanla mücadele etmesi bile neredeyse çıkmaza girmek üzere günümüzde.  

Bedeninde taşıdığı kendi menfi egosunun karşıya nasıl yansıdığını önemsemeyen ve daima kendini haklı gören ‘insan dediğimiz makineler’ oluşturmaya başladık gibi geliyor bana!!

Bugün gözümün önüne yemek pişirip lokantalarda servis yapan robotlar geldiğinde ‘her ne kadar yine insan aklı öne çıksa da’ bu aklın içinde duygusuzluğu hedef alan menfi amaçların yer aldığını düşünüyorum!

 

“Böyle mi olmalıyız diye bir soru sormak gerekmez mi?...

Robot olup butona basıldığında mı aramalıyız sevdiklerimizi,özlediklerimizi?...

İnsan olduğumuzu anlamak için talimat verildiğinde mi sarılmalıyız birbirimize?...”

 

Bugün kısa bir yazı oldu,isterseniz gelin bu olayı hep birlikte düşünelim..

Bir nevi makineyiz makine olmasına da,daha fazla robotlaşmakla ne kazanabiliriz,onu düşünelim isterseniz?..

 

Sevgi ve saygılarımla..

 

Yayın Tarihi
07.08.2009
Bu makale 1739 kişi tarafından okunmuştur.
Bu Haber İçin Yorum Yapın
NOT: E-Mail adresiniz web sitemiz üzerinde yayınlanmayacaktır.
CAPTCHA Image
Kayıtlı Yorumlar
İşsizlik ve geçim sıkıntısından bunalan insanlar ister istemez birbirini yalnızlığa itiyor ve söylediğiniz gibi makineleşmemizi sağlıyor. Duygu erozyonu yaşadığımız en feci günlere geldik robotlaşmamızda o yüzden olsa gerek! Güzel bir tespit tebrikler..

AYŞE 09.08.2009

Yazara Ait Diğer Makaleler

Çerez Kullanımı

Kullandığımız çerezler hakkında bilgi almak ve haklarınızı öğrenmek için Çerez Politikamıza bakabilirsiniz.

Daha Fazla

Arama Yap!