Gelişirken yalnızlaşmak!...

- Ne kadar enteresan değil mi sevgili dostlar,en sonunda öyle bir geliştik ki,zil takıp oynamak mı gerekiyor orasını bilemiyorum doğrusu!

 

Sakın ola ki yanlış anlaşılmasın!...

Sözüm ne bugün ki iktidara ne de bugüne kadar,hem iktidar olup hem de muhalefet yapıp bağırıp çağıranlara.

Öyle bir değişim yaşıyoruz ki,bu değişimi zaman kendi kendine yaratıp ayarlıyor aslında.

Ben veya siz,hepimizi herkes tanıyor olabilir ve buna rağmen hala daha kendimizi ispat etmekle meşgul da olabiliriz fakat,bir gün mutlak yalnızlığın tadına bakmak zorunda kalacağımızı unutmamamız lazım!

Hangi ortamda olursak ve ne yaşarsak yaşayalım sonunda tek başına kalmanın hesabını yapmak gibi bir zorunluluğumuz var artık!

Sormak istiyorum..

Sizce de öyle değil mi?..

Yazmaya çalıştıklarım hiç birimizde ümitsizlik yaratmamalı,bilhassa anne ve babalar olarak bugüne kadar çocuklarımıza ne verdiğimizi hesaba almalıyız diye düşünüyorum.

Merak ediyorum,günümüzde kaç insan,bir gün tanışmak zorunda kalacağı yalnızlığın hesabını yapıyordur acaba?

 

Öyle sanıyorum ki bugünlerde memleketlerin değil toplumun nasıl geliştiğini konuşmakta fayda var.

Bana sormayın çünkü,ben bu hesabın içinden çıkamıyorum zira öyle şeylere şahit oluyorum ki,bizler bir tarafa,gençler bizlerden daha yalnız ve bedbahtlar adeta!

Yaşamakta olduğumuz zaman,bizlerden bir şeyler bekliyor..

Ne analardan,ne babalardan ve nede umut beslediğimiz birilerinden fayda var!

Bir uyum hali süreci yaşıyoruz..

Tek çare olarak eskiyle yeninin farkına varıp,sözde Avrupa Birliğine adım atmak üzere olan ülkemizin bugün ki yaşam şartlarına bakmak gerekiyor diye düşünüyorum.

Biz yaştakilerin bildiği kucak sıcaklığı ve özlem heyecanını yaşadığımız günler çok gerilerde kaldı maalesef.

Birbirimizin gözünün içine bakarak hep birlikte yaşadığımız acı gerçekler bunlar

Bilumum herkes dertli zira gün geçtikçe geliştiğimizi sanarak yalnızlaşmayı sürdürüyoruz!

Ya bu deveyi güdecek,ya da bu diyardan gideceğiz ama nereye?..

Sanki gideceğimiz yerde yalnızlıktan kurtulabilecek,özlemlerimizi yaşayabilecek miyiz?

Tabi ki mümkün değil,öyle değil mi sevgili dostlar!..

Yine bu memlekette yaşamaya devam edecek ve yine bu memlekette,gelişimi kendi yalnızlığımızdan dersler çıkartarak destekleyeceğiz!

 

- Tek çare karşılıklı anlayış ve hoşgörü!..

- Yaşamda her daim var olan umutsuzluk hissi,tembel tembel oturmamızı ve manevi değerlerimizi ihmal etmemizi gerektirmez!

 

- GELİŞTİK İŞTE!...

 

- Bugün ki gelişmeyi daim kılacak ve geçmişine sahip çıkacak kaç tane genç yetiştirdik?

 

- Maddiyat bir kenara,maneviyatına bağlı,çağdaş ve ince hesap yapmayı bilen ne kadar genç var günümüzde?

 

 

Hesap yapalım,gelişelim,fakat yalnızlaşmayalım!!

SAYGILARLA..

Yayın Tarihi
31.07.2009
Bu makale 1432 kişi tarafından okunmuştur.
Bu Haber İçin Yorum Yapın
NOT: E-Mail adresiniz web sitemiz üzerinde yayınlanmayacaktır.
CAPTCHA Image
Kayıtlı Yorumlar
Es geçtiklerimiz, günümüzün sorunlarının başlangıcıdır her zaman.İşe nereden başlamamız gerektiği ortada.Mücadele yeterliliğimize rağmen bu yetersizliliğimiz niye? Makalenin son cümlesi de bunun cevabı.Peki neden hala seyirci gibiyiz. Temel sorun bu bence...Esen kalınız.

SALİHA ÇAKALOĞLU 01.08.2009

ÇOK GÜZEL BİR KÖŞE YAZISI NECİP BEY HER BAŞLANGICIN BİR BİTİŞİ OLUŞU GİBİ İNSANLAR YALNIZ KALMA PLANLARINIDA ŞİMDİDEN YAPMASI LAZIM

osman 01.08.2009

Yazara Ait Diğer Makaleler

Çerez Kullanımı

Kullandığımız çerezler hakkında bilgi almak ve haklarınızı öğrenmek için Çerez Politikamıza bakabilirsiniz.

Daha Fazla

Arama Yap!