ÖZÜR DİLEME SIRASI KİMDE?

Fakülte yıllarımda radikal bir solcuydum ve fakat fakülte bittikten sonra, tam olarak 1994 yılıydı, bütün solcuların yaptığı gibi, ben de CHP’ye sığındım. Tabi CHP’ye sığınan tek solcu ben değildim, hemen hemen bütün yoldaşlarım benim yaptığımı yaptılar. Oysa çok iyi hatırlıyorum, aktif gençlik siyaseti günlerimizde en çok CHP’yi eleştirirdik, 1930’lu yıllardan bu güne bütün CHP tarihini yargılar ve büyük oranda mahkum ederdik.

Her neyse, CHP’de 20 sene aktif siyaset yaptıktan sonra, 2014 yılının sonbaharında, CHP Genel Merkezi’nin bazı tavırlarına ve politikalarına tepki göstererek istifa ettim. (İstifa ederken sergilediğim öfkeli tavır ve bana yakışmayan üslup nedeniyle yıllar sonra CHP kamuoyundan özür dileyecektim). Dolayısıyla, 20 sene siyaset yaptığım bir partide yaşanan bazı gelişmelere dair yorum yapmayı eski bir CHP’li olarak, kendime hak görüyorum. Kaldı ki burada yazacaklarım, memleketin dününe, bugününe ve geleceğine çok fazla kafa yoran bir “okur yazar vatandaş” duyarlılığının tezahürüdür, böyle bakılmasını isterim.

CHP eski genel başkanı Kemal Kılıçdaroğlu bir süre önce bir televizyon kanalına çıktı ve konuşmasının bir yerinde şöyle dedi; “adaylığımı ben dayatmadım, bana teklif edildi” dedi. Çok açık ki Kemal Bey bu konuda gerçeği söylemiyordu. Çünkü 2021 yılından itibaren Kemal Bey’in Cumhurbaşkanı adaylığı konusunda ve bizzat Kılıçdaroğlu’nun bilgisi dahilinde bir grup CHP’li kurmay, hem parti içinde hem de kamuoyu nezdinde çalışmaya başlamıştı bile.

2022’nin yaz aylarını Burdur’da Gelecek Partisi İl Başkanı olarak geçirdim. Ve siyasi çalışmalar için ziyaret ettiğimiz insanların neredeyse tamamı, ki bunların içinde CHP’liler de vardı, Kılıçdaroğlu’nun aday olmaması ve adayın öncelikle Mansur Yavaş ya da en azından Ekrem İmamoğlu olması gerektiği noktasında ağız birliği etmiş gibi konuşuyorlardı. Hatta bazı CHP üyeleri, bizzat yüzümüze karşı açık açık, “Kılıçdaroğlu aday olursa ben oy vermem” bile diyebiliyordu!

Ancak, çok ilginç, gerek Burdur’daki gerekse Antalya’daki CHP kurmayları seçmen tabanındaki bu direnci görmek istemiyorlardı ve Altılı Masa’nın en büyük partisinin genel başkanının cumhurbaşkanı adayı olmasının doğal bir hak olduğunu düşünüyorlardı. Evet, teorik olarak buna kimse itiraz etmiyordu, ama CHP’lilerin görmek istemediği husus şuydu; cumhurbaşkanını halk seçecekti! Ve halk tabanında da Kılıçdaroğlu’nun aday olmaması, aday olursa seçimin kaybedileceğine dair güçlü bir kanaat vardı. Ama ve fakat lakin, yetkili konumdaki hiçbir CHP’li bu gerçeği görmek, duymak istemiyordu!

Cumhuriyetin 100. yılında yapılacak bir Cumhurbaşkanlığı seçimi, hiç kuşku yok ki bu ülkenin kader seçimiydi. Bunu halk biliyordu, hissediyordu ve Türk halkı, 2022 yılının yaz aylarında, Cumhurbaşkanı Erdoğan’a “yeter” demeye çoktan karar vermiş halde seçim sandığını bekliyordu. Amma ve lakin, CHP genel merkezi, toplumdan gelen bu sesi, bu feryadı, bu çığlığı görmek istemedi ve tarihin bu yol ayrımında çok büyük bir hata yaptı.

Bu arada, ben kişisel olarak Kemal Kılıçdaroğlu’nun cumhurbaşkanı olmasını en çok isteyen insanlardan birisiydim. Eğer bu ülkede Alevi bir kişi cumhurbaşkanı olursa, yüzlerce yıllık yaraların biraz olsun iyileşeceğine inanıyordum ve Kemal Bey’in son derece demokratik ve adil bir cumhurbaşkanı olacağına kalben de inanıyordum. Ama toplum, şu ya da bu nedenle, onun aday olmasını istemiyordu.

İşte Kemal Kılıçdaroğlu ve CHP kurmayları meselenin bu yönünü anlamıyorlar ya da anlamak istemiyorlar, bir anlamda toplumla inatlaşma yolunu seçiyorlardı. Ve seçtikleri bu yol, Cumhuriyetimizin kader seçimi olarak nitelenen bu seçimde, Cumhuriyet’in daha da kaotik bir belirsizliğe sürüklenmesi ile sonuçlandı. Yani kazanılması neredeyse kesin olan bir seçim, bu inat nedeniyle kaybedildi.

Şu halde, CHP eski genel başkanı Kılıçdaroğlu’nun ve o günlerde etkili ve yetkili üst düzey CHP kurmaylarının, Cumhuriyet tarihinin bu en önemli seçimlerinde yaptıkları büyük hata için halkımızdan ve Cumhuriyetimizin genç kuşaklarından özür dilemesi gerekmiyor mu?