BİLİMSEL DÜŞÜNCE

Bu İrini Kim Temizler!

PROF. DR. RAMAZAN DEMİR

Atasözü deyiştir; “Cahil cesur olur” ifadesine tam anlamıyla uygun düşen bir manzara var ülkemde. Bir gerçeği görmeliyiz; cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan güvenini artırır. Bunun içindir ki kompleks yumağı haline gelmiş bilgisiz, yetersiz, yeteneksiz, kin ve nefret destekli hırs manyağı muhterisler cesurdurlar…

Bu muhterisler devletin idaresinde etkindirler.

Hırsızlığı, yolsuzluğu, rüşveti, irtikabı, yalanı, mürailiği “mubah” görürler.

İşin garip tarafı da, bu muhterisler, kindarlar “Müslüman” geçinirler, yaptıkları işi de “din” adına yaptıklarını söylerler.

***

Ey mütedeyyin, saf, dindar halkım; siz bu sahtekar din tüccarlarına, dini-mukaddesatı yozlaştıran, kutsal değerlerini sömüren, “dinci” din düşmanlarına daha ne kadar aldanacak, inanacak ve kanacaksınız?

Bir adam yalan söylüyorsa ondan her türlü pislik beklenir. Zira hırsızlık yapara “yapmadım” der çünkü yalana sığınır; rüşvet alır, “almadım” der, çünkü yalancıdır… Devletin malını çalar, yolsuzluk yapar, iltimas yapar, kul hakkına tecavüz eder, adaletsiz davranır yine “yapmadım” bunları der ve yalan söylemeye devam eder. Çünkü sığınacak tek yer yalandır…

Bakın etrafınıza, torpilsiz, rüşvetsiz, irtikapsız bir iş yürüyor mu? Haram yemek, hırsızlık yapmak adi vakalardan sayılıyor… Liseli bir genç avazı çıktığı kadar bağırıyor; “Onlar çalıyor, rüşvet alıyor, ama cezasız kalıyor, üstelik itibar görüyorlar, o zaman ben de çalacağım!..” diyor açıktan…

Ortalıkta irin akıyor… Lağım kokuyor…

Ve sen seyir ediyorsun, irin kokulu adamları, zihniyeti savunuyorsun!..

***

Ne bildiğini bilmeyenlerden değil bunlar, ne bilmediğini de bilmeyenlerden değil; her şeyi bildiklerin sanan Allahın belası varlıklar… İzan, edep ve adap cahil bir güruhla karşı karşıya Ülkem… Tüm kutsallıklar, insani ve ahlaki ne kadar değer varsa, sosyal toplumun değer yargıları ne ise hepsini tahrip ettiler… Bu değerleri başkalarının hayatından çaldıkları için var oluyorlar, başkasının hayatına kendilerini yamıyorlar, karşı çıkanların omuzlarına basarak yükseliyorlar… Bozdular, tahrip ettiler; bozgunculuğu, ayırımcılığı, ötekileştirmeyi, bölücülüğü meslek edindiler…

***

Kaleminden beyaz zemine dökülen satırlara bakarak “yiğit küheylan” ya da “yiğit kadana” sandığımız, ya da öyle zan ettiklerimiz, meğer kalemi ile cüzdanı arasında kalan kumdan küheylanlarmış, cüzdandaki dört yapraklı yoncayı görünce kişnemeye başladılar!..

***

Renkli ekrana bakıyorsunuz bir sürü zavallının getirildikleri makam ya da verilen ulufe unvanlardan itibar devşirme çabaları sıradan olaylar sayılıyor…

‘Bu ülkede, bunlar nasıl gelmiş bu makamlara’ dersiniz!..

Devlet bürokrasi demek ise, üst düzey kadroları bu denli liyakat fukarasıysa devletin çivisi eğrilmiş demektir…

***

Bir kısmı ise üstelik pervasız, kendini bilmezliğin örneği; sanki bir eşek yükü kitabı yalayıp yutmuş cakası satmakta, ama saygı, edep ve adaptan yoksun…

Dahası, pek çok kılığa girip “çıkma” tahsilini yapmış olmanın sonucu karşıtlarına düşman gibi bakmaları, sürekli başkalarını eleştirmeleri ise çukur kültürün örneği!..

Kültürlü geçinip “yağdanlık” yapmak, daha da düşkünlük!

Bu hale en uygun ifade yine Yunus’tan:

“İlim, ilim bilmektir;

İlim kendin bilmektir;

Sen kendin bilmezsin

Ya nice okumaktır…”

***

Türkiye son dönemeçte…

Önünde çok keskin viraj var…

Bu virajı akılla, izanla, alamazsa uçuruma düşmesi an meselesidir, kurtuluşu ancak mucize ile mümkündür.

Bu virajı az zararla geçmek için halkımın OYUNU doğru ve isabetli kullanmasına şartına bağlıdır.

Hırsıza, yalancıya, yolsuza, rüşvete, irtikaba, müraiye yol vermemelidir, karşı çıkmalıdır. Onlara OY veren aynı fiilleri kendisi yapmış olur. Yani en az hırsız kadar hırsız, yalancı kadar yalancı, rüşvetçi kadar rüşvetçidir.

Bunun altı-üstü yoktur…

Ortalıkta akan irini temizleyecek vatandaşın sadece oyudur…

Sakın unutma, oyun namusundur!..